ŞÜHEDA ÖZMEN
@ozmensuheda
Bilginin ışığında yükselecek bu vatan! Benim adım öğretmen bana emanet vatan...
ÖĞRETMEN
EAÜ
ÇORUM
ANKARA
683 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Beni böylesine güçsüz yaratmış olan Ulu Tanrım, bir gün beni güçsüzlüğümden kurtaracak mı?
Sayfa 40 - YAPI KREDİ YAYINLARIKitabı okudu
Ölüm yaşamımızın iki ucundan tutmakta:
Yaşlılık ölüme, çocukluktan daha yakın değildir.
Sayfa 40 - YAPI KREDİ YAYINLARIKitabı okudu
…fakat tek güç Tanrı’dır ve Tanrı böbürlenen insanları sevmez…
Sayfa 22 - YAPI KREDİ YAYINLARIKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ölüm anımı ertele, ey hayat,
Ben gidersem sen de eksilirsin,
Yapma sevgili ölüm, bizi ayırma,
Sevdiğimle hala güzel günler geçirdiğimi bilirsin…
Sayfa 235 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Kalbini aç, sevgilim,
Kırılgan yüreğini aç,
Çünkü her şey bitip gidecek,
Ölüm hasreti gömecek…
Sayfa 234 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Her şeyim bir soru ile bir cevap arasında sıkışıp kaldı; neden ve nerede idim? Hiçbir şey için, hiçbir yerde idim! Ne yapıyordum? Hiçbir şey! Bir koltuğumun altında hala “hiçbir yeri” taşıyorum, diğerinde ise “hiçbir şeyi” Hiçbir yerinde hiçbir şeyde kefene sarıp benden sonrakiler rahat etsin diye kendimle beraber mezara götüreceğim.
Sayfa 150 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Büyük şeyler söyleme, hayat kısa!
Sayfa 120 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Düşünce, ancak ölümden yola çıkılarak düşünüldüyse yerindedir.
Sayfa 119 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Beni üzen ne bu dağlar,
Ne de geçmişten kalan bulutlar,
Beni üzen sevdiğim,
İki gönül bir dünya dediğim…
Sayfa 116 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Geçmişe üzülmem geçmişse,
Zaman zaten geçmek için gelmişse…
Sayfa 116 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
İnsan asla yalnız değildir, öldüğü vakit de yalnız kalmaz.
Sayfa 105 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Umudun kime ne getireceğini bilen yoktu aralarında. Yeşerttikleri umudun, onları, nasıl mükafatlandıracağını da bilen yoktu.
Sayfa 104 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Ölüm, sessizce yanaşır, ölümden dem vuranlar seslerini ve konuşmalarını kısarlar, zira sıradan bir hikayede bile bahsi geçse ölümden korkarız.
Sayfa 103 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Ölüm, gökten veya yerden gelir, kimi ne zaman bulacağı belli olmaz. Bazen de insanın kendisinden gelir, sıkı bir kördüğüm gibi sonsuza dek insanın üzerine çullanır.
Sayfa 103 - HECE YAYINEVİKitabı okudu
Ölü insanın çehresinin rengi, solmuş yaprağın rengine benzer, yaprağın hangi tarafının çevirdiğinin bir önemi yoktur. Ölü insan da tıpkı sonbaharda ağaçlardan toprağa dökülen solmuş yapraklar gibi her şeyden habersizdir, bir zamanlar bittiği yere, kendi köküne dönüştüğünden bihaberdir. Ölü insanın yüzüne de nereden bakarsan bak, göreceğin şey solgunluk, sarılıktır. Ölünün veya dökülmüş yaprağın, kendisine hangi tarafını döndüğü toprağın umrunda mı sanki?
Sayfa 102 - HECE YAYINEVİKitabı okudu