Güvenmeyeceksiniz bu dünyada hiç kimseye. Hiç kimseyi hayatınızın merkezine koyup kendinizi unutmayacaksınız çünkü bu karşı taraf için çok büyük bir sorumluluk ve insanlar sorumluluğu sevmezler. Çabuk bıkarlar, usanırlar bu sevgiden, sıkılırlar ve çok kısa bir süre sonra yine öğrenirsiniz kendinize sarılarak uyumayı, kendi yanağınızı okşamayı. Ama bu sefer çok acıtır kendinize sığınmak çünkü onun sıcaklığı hissetmişsinizdir artık onun kolları arasında ağlamışsınızdır başınızı size her şeyden koruyacağını inandığınız omuza yaslayarak... ama erkekler ağlayan kadınları sevmezler.
Uzaklara... Tıpkı ay ve güneş gibi.. Hep insanlarla olmalı ama asla onlara yaklaşmamalı. Herkes bilmeli ama elinden bir şey gelmemeli, uzaklara.. Çok uzaklara...
İlk defa bir kitabı okurken kendi ailem gözümün önünde canlandı. Rahmetli babam uzun yıllar felç kaldı. Sanırım bunun etkisiyle kitabı okurken hep gözümün önünde babam belirdi. Her satırında başka anılar hatırladım. Hatta bir ara kitaptan kopup babamı düşündüm. Acaba babam da hiç böyle düşündü mü? Acaba bize derdini anlatamayıp onun da ağladığı zamanlar oldu mu?.. Hep bu belirsizlik yaktı içimi. İstedim ki onu topraktan çıkarıp sıkı sıkı sarılayım, dinsin yılların hasreti. Sonra düşündüm acaba o hastayken ona karşı bir hatam oldu mu? Bana anlatmak isteyip benim anlamadığım şeyler oldu mu? Bu eserin beni bu kadar etkileyeceğini düşünmezdim. Doğruyu söylemek gerekirse eğer rahmetli babam da felç olmasaydı belki bu kadar etkilenmezdim. Tüm gece boyunca kendimi sorguladım. Hep acaba ile doldu kafamın içi... Sorularımın cevapsız kalması beni mahvediyor. Hadi uyan da kalk babacım! Sana sormak istediğim sorular var. Ama konuş benimle olur mu? Sesini varlığını çok özledim baba...
Biraz kitap incelemesinden çıktım farkındayım. Ama bunları anlatmasaydım kitabın ruhumda yarattığı fırtınaları tam olarak anlatamayacaktım. Bu kitabı bir arkadaşımın tavsiyesiyle okudum, iyi ki de okumuşum. Ona bu kitabı okumama vesile olduğu için yazarımıza da böyle bir kitap çıkarıp bana bunları hissettirdiği, dolaylı yoldan da olsa babamı bir kez daha bana hatırlattığı için teşekkür ederim Gerçekten okumanızı tavsiye ederim. İnsan her zerresi için şükrediyor. Ne büyük nimetlere sahip olduğunu bir kez daha tüm gerçekliğiyle hatırlıyor. İnsanın tüm anlamsız yakınmalarını şükür etmeye döndüren bir kitap. "VAR'I ANLARIZ YOK İLE"...
Kelebek ve DalgıçJean Dominique Bauby · Nemesis Kitap · 2018794 okunma
Gercekten okurken icim parçalandı. Bunun nedeni belki de babami cok ama çok sevmemden ötürü... Bi an o olmasa ne yapardım diye düşünmeme sebeb oldu bu incelemeniz.. Babanız için gerçekten üzüldüm 😔.. Allah sizin için hayırlısı neyse onu size nasip etsin..
Çok teşekkür ederim. Ailenizin kıymetini bilin ve bol bol fotoğraf video çekin. En büyük pişmanlığımdır mesela. Babanızın ellerinden öperim. Rabbim uzun ve hayırlı ömür versin inşallah.
Dava kovalamak avcılığa benziyor. İnsan bir kere kendisini kaptırdı mı, iddiaya bindiriyor. Avcı kısmı da böyledir. Sabahtan akşama kadar dolaşır, kundura, pantolon eskitir, can telef eder, havaya kurşun sıkar. İki bıldırcınla ya döner ya dönmez... Kırk gün davar eti, bir gün av eti demişler. Bıldırcının tanesi iki kuruş... Rahatça alıp yesene dersen öfkelenir. Dava kovalamak da böyleymiş. Ha kazandım, ha kazanıyorum, derken avukat yazıhanelerinde helak oluyoruz. Allah selâmet versin.