Aşık bir insan her zaman düşünmeye meyilliydi. Huzurlu fikirlere sahip mutlu insanlar için dünya prizmanın renkleriyle boyanırdı. Diğer talihsizlerin fikirleri ise acıydı ve bu fikirleir, zavallı gezegende onların hüzünden ve karanlıktan başka bir şey görmelerine izin vermezdi. Öyle ki geçen her saniye dünya aynı kuyudan lanetler ve nimetler çıkaran iki varlık tarafından kutsanır ve lanetlenirdi.