'' Selam , '' diyorum , kısık boğuk bir sesle. '' Tanıştığımıza sevindim. ''
Sesim geberik bir kraliçe gibi. Ama boşver. En azından avukat gibi değil ya.
'' Üstelik bir de... ben bütün vaktimi vermek istiyor muyum ki? ''
'' Kız nasıl bir şey? ''
'' İğrenç! '' diye patlamadan duramıyorum. '' Hiç terbiye almamış. Bana bu evde beslemeymişim gibi davranıyor.
Duygularım açılamıyor. Beynim buz üstünde kayan bir kuş gibi.
Sonra okuduğum bir cümleyle olduğum yere mıhlanıyorum. Sayfanın tam altında , zararsız görünen , küçücük bir tabir.
Sesi hoşnut gelmiyor , midem çalkalanmaya başlıyor.
Geri çekilme. Çabucak geri çekilmeliyim. Ama geri çekildiğimi anlamayacağı kadar kurnazca yapmalıyım bunu...
Aman boş versene , tutarsız davranırım , gider. Ben bir kadınım ya , tutarsız olabilirim.
'' Ne yapabiliyorsun? Temel bildiklerin ne?
Herkesin gözünde neşeli , zararsız bir yaşlı ayıcık imajı bırakıp gidemeyecek. Bu yaptığı yanına kalmayacak.