Bizden haberi olmayan bir yığın şeyden yaratılmış olmamızdan korkuyorum, aziz dostum. Kendimizden habersiz oluşumuz bundan.
Olmak istediğim şeye kendimi içten içe kurban ediyorum!
Kalbin sözleri çocukçadır. Bedenin sesleri basit.
Anlayacağınız, kendi uçurumumdaydım, uçurumun benim olması, uçurum olmasına engel değil.
Yüreğime sığınır, onu orada istediğim gibi severim.
Bana öyle geliyordu ki aramızda iki mesafe oluşmuştu; biri hâlâ belli olamayacak kadar küçük, öteki daha şimdiden sonsuzca büyük.
Çünkü acı çekmek bir şeye yüce bir dikkat vermek demektir;
İnsan kendi benliğine tepeden tırnağa silahlı girmeli.
Bakın, bütün aptallar insanlıktan, bütün zayıflar da adaletten medet umar.