"Ah!" dedi. "Nasıl da beni anlamak için yaratılmışsın!...''
Sayfa 28
Bir şiir asla bitmez, yalnızca terk edilir.
Paul Valery
Ruhumu bekliyorum.
Sayfa 123
İçimizde olanlarla aramıza mesafe koyamayız.
Ölmedim. Gene de canlı değilim!
Sayfa 119
Sen yaşıyordun, ben düş kuruyordum.
Sayfa 36
Bak, nasıl zamana yapışmış, zayıf zayıf çırpınıyor...
Sayfa 118
Ve masumiyetimizi yitiriyorduk, ne zevkti !
Sayfa 107 - YKY
Hiçliğin üstüne neyin resmini çizmek istiyorsun ki?
Sayfa 80
Ne derlerse desinler, bir söylemin gerçeği şu şarkıdır, sesin şu rengidir, bunları birer ayrıntı, birer rastlantı olarak değerlendirirsek, yanılgıya düşmüş oluruz.
Sayfa 19
Burada hemen herkes geçmiş yaşamıyla övünüyor. En alçaklar bile yüz kızartıcı şanlarını sergiliyorlar. Hiç kimse yanıldığını kabul etmek istemiyor...
Sayfa 79
''...o aşkın varlığının ta kendisiydi!''
Sayfa 106