Bir kelime ile sersem gibi bu rüyayı sona erdirdim. Bu andan itibaren bende “bu kesin düşünce” ortaya çıktı. Şimdi bu düşünceyi nasıl altı ay beklediğimi kendi kendime soruyordum. Devası olmayan bir dert ile yandığımı, hiçbir hayale kapılmayacağımı çok iyi biliyordum. Fakat yaşamak arzusunu korkunç bir şeklide duyuyor ve kendi durumumu anlıyordum.
Zordur benimle yürümek. Bunu benimle yola çıkanlar bilir, hepsi yarı yolda gittiler. Peki suç kimde? Ben zoru seviyorum, onlar sevmiyor. Yapacak çok fazla şey yok... Suçum varmı? Tabi ki var.
Zor yola, kolay insanlarla çıkmak en büyük hatamdır.
Charles Bokowski