"...İmkânsız olmak bir yana, karakter ve ortam çok iyi biliniyorsa eylem de bilinir.Eylem, bu ikisinin sonucu olduğuna göre nasıl bilinmeyebilir? Yedi ile beş biliniyorsa bunun on iki olduğunu kim söyleyemez ki?
Tek trajedi, insanın kendindeki trajikliği görememesidir. Ben, dünya ile yan yana yaşadığımı hep bilmişimdir. Onunla yan yana yaşamaya ihtiyacım olduğunu ise tam olarak anlayamadım; normal bir varlık olmayışımın nedeni budur.
Kendimi tanımaya başlıyorum. Bir varlığım yok benim. Olmak istediğim ile başkalarının beni dönüştürdüğü şey arasındaki boşluğum ben. Beni odamda rahat ve tek başıma bırakmanızı istiyorum sadece.