Yaşam; içindekilerin kırıldığı anda başlar, dışardan bir müdahale ile son da bulabilir… içimizdeki yaraların dışa sızan karanlığında aradıklarımızda kavuştuğun vakit bir mucize beklersin değil mi? Kim bilir zihninin içinde yarattığın dünyanın izdüşümünden bir başka evrende yaşamın daha adrenalin dolu olabilir. İşte kahramanımızın da yaşamı zihnindeki bir farkındalıkla başlar ve bir çok yaşama dokunur. Bazen bir dokunuş taşı gediğine oturturken, bazen de bir çakıl taşı devirmiştir koca koca taşları… insan bu dünyanın gerçekten virüsü olabilir mi?
Pia MaterSerkan Karaismailoğlu · Elma Yayınevi · 201914,5bin okunma
sadece zekâsını seviyordu kızın. En azından öyle olduğuna kendisini inandırmışti. Burada İlias'i rahatsız eden bu kadar testosteron kokan bir adama olan ilgiydi. Zira Tesla'nn hiç de tarzı değildi.
Normalde hiç katlanamadığı insan türü, şımarıklardı. Doğuştan sahip olduğu yeteneği ya da güzelliği sayesinde herkesin kendilerine taptığı o tipleri sevmezdi.
Kız, Aren Urban gibi kendini bir sey sanan tiplerden nefret ederdi. Etrafndaki saçma insanların hayranlığıyla oluşan gücün kendisinden kaynaklandığını düşünen gereksiz biriydi işte.
Ama bildiğim ve emin olduğum tek bir şey var. O da insan denen acımasız canlının doğadaki güzel olan her şeye nefreti. Ben böylesine büyük bir vahşet görmedim biliyor musun? Sırf güzel gözüktüğü için bir çiçeği çok rahat koparabilir insan. Onu kopararak öldürmüş olma fikri o kadar uzaktır ki ona. Umrunda bile değildir.