'' ... Konuştukları şeylerden biri yalnızlık gereksinimiydi. Bu mantıklı geliyordu bana. Bu gereksinim. Yani, masada oturmuş kitap okurken biri gelip masama oturduğunda rahatsızlık duyardım. Neden yanıma oturuyorsun? Etrafıma bakındığımda başka boş masalar görür gerçekten tiksinti duyardım. İnsan kardeşlerimi sevmem gerektiğini biliyorum, ama sevmem. Onlardan nefret de etmem; haz etmem genellikle, etrafımda olmasınlar yeter. Yalnızken kendimi daha iyi hissederim.
Tapardım yalnızlığa. Hala öyle. Yalnızken artarım. İnsanlar beni eksiltir. Özellikle erkekler, özgünlükten o kadar uzaklar ki. Kadınlar, bazen, yararlıdır. Aynı zamanda gülünç ve trajiktirler. Fakat onlarla çok fazla saat ve gün geçirmek deliliğe yol açabilir. ''
Sayfa 161
tanrı BEKLE dedi. güçtür hasta bir ruh ve aç bir karınla BEKLEMEK. hem elli beş yaşına kadar yaşayacağını kim garanti edebilir? tanrı 2.000 yıl önce şöyle bir göründü ve birkaç ucuz panayır numarası ile yetindi. Yahudi'nin tekinin onu kandırmasına göz yumdu, sonra da tüydü. insan bıkar acı çekmekten.
Sayfa 59Kitabı okudu
Hangi çiçek, diğerini 'sarı açtı' diye ayıplar.. ?Hangi kuș, 'farklı ötünce' diğerine yasak koyar..?Derisinden, dilinden dolayı öldürülüyor insanlar.Ah insanlar..!Her șeyi bulup kendini bulamayanlar...
Sonra dedim ki,"İnsanlara ne anlatırsan anlat ama kendini anlatma.Bilirim anlamazlar..."