Yağmur.
@pluienoire
İngilizce Öğretmeni
YTÜ
İstanbul
16 Eylül 1999
398 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Artık hiçbir şey acımıyor. Kimsenin bir yeri kanamıyor. Ve kimse titremiyor.
Sayfa 74
Ölmek istiyorum, ölmeliyim. Yaşamam bir tür suç.
Sayfa 102
Okur Takip Önerileri
Eskiden beri insanlık ehliyeti olmayan bir çocuktum.
Sayfa 89
Horiki, beni tam anlamıyla bir insan olarak görmüyordu içten içe. Onun gözünde, aslında ölmüş olması gereken, utanmaz, şapşal bir hayalet, yani “canlı cenaze”den ibarettim.
Sayfa 89
“[…] Peki ya ölüm?”
“Kome. Çömezler de rahipler de kome.”
“Aynen öyle. O halde yaşam da tra olsa gerek.”
“Yanlış. O da kome.”
Sayfa 88 - Kome: Komedi, Tra: Trajedi
Kurbağa.
O benim işte. Toplumun müsaade edip etmemesi hiç önemli değil. Gömsün, gömmesin, hiç fark etmez. Kedi köpekten daha sefil bir hayvanım. Kurbağa. Hantal hantal hareket ediyorum sadece.
Sayfa 75
Toplum nedir ki? İnsanların çoğulu mu? Bu toplum denilen şey somut olarak nerededir? Yine de her nasılsa, şiddetli, sert, korkutucu bir kavram olduğunu düşünerek yaşamıştım hep.
Sayfa 73
Cehenneme inansam bile, cennetin varlığına bir türlü inanamıyordum.
Sayfa 71