Prens Andrey sessizliği bozarak Nataşa’yı işaret etti:
– Ya, işte böyle. Kader bizi böyle garip bir şekilde tekrar karşılaştırdı! Bana bütün gün bakıyor.
Prenses Mariya ağabeyinin söylediklerini dinliyor, ama ne söylediğini anlamıyordu. O duygulu, şefkatli Prens Andrey nasıl olur bunu sevdiği ve sevildiği bir kadının önünde söyleyebiliyordu? Eğer sağ kalacağını düşünmüş olsaydı herhalde bunu böyle soğuk ve içinde hakaret anlamı bulunan bir sesle söylemezdi. Öleceğini bilmeseydi ona hiç acımadan yanında böyle konuşabilir miydi? Bu tutumunun tek bir nedeni olabilirdi. O da her şeye karşı tam anlamıyla kayıtsızlığıydı, her şeye karşı bu kadar kayıtsızlığının nedeni de çok daha başka, daha önemli bir şeyin kendisine açıklanmış olmasıydı.
Prenses Mariya: "Peki Napoleon'u gerçekten görüp konuştunuz mu?" diye sordu. " Biz konuştuğunuzu duyduk."
Piyer bunu duyunca güldü:
"Yok canım! Onu ne gördüm ne de konuştum. İnsan esir düşünce Napoleon'un misafiri olur sanıyorlar herhalde. Napoleon'u görmek bi yana adını bile duymadım. Zaten yanımdakiler çok kendi hallerinde kimselerdi.
Sayfa 557Kitabı okudu
Bouerinne ile Anatol'ün gülümseyişlerini, herkes konuşurken kızı Prenses Mariya'nın yapayalnız kaldığını bir anda fark etmişti. Öfkeyle kızına bakarak "Aptal gibi giyinmiş, kuşanmış!diye düşündü. "Utanmaz! Adamın ona aldırdığı bile yok!"
Bkz. Travma Sonrası Stres Bozukluğu
"Bu dünyada kurtuluşun nerede olduğunu ve sonra orada, ölümden sonra bizi neyin beklediğini bilmek ne iyi olurdu! Şimdi ben, 'Merhamet et bana Tanrım,' diyebilseydim ne kadar mutlu olurdum... Ama bunu kime söyleyeceğim? Ya belirsiz, ulaşılmaz bir varlıktır, ki ben ona seslenemem, seslensem de söyleyecek söz bulamam; ya da bir hiçtir," diye konuşuyordu kendi kendine, "ya da o, buraya Prenses Mariya'nın şu muskaya işlediği Tanrı'dır. Anlaşılır şeylerin hiçliğinden ve anlaşılmayan ama her şeyden önemli olan bir şeyin yüceliğinden başka gerçek olan hiç, hiçbir şey yok!"
Sayfa 471 - Can Yayınları
Şimdi, ruhu böyle bir acıyla doluyken insanların zengin ve yoksul olabileceklerini ve zenginlerin yoksullara yardım etmemezlik edebileceklerini düşünmek Prenses Mariya'ya garip geliyordu.
