"Bana yenildin." Gözleri, birkaç saniyelik gözlerime değimiş, ardından tekrar eski yerine geri gönmüştü. "Tanrı'nın gazabını hak eden dört günahı bilir misin?"
insan diyorum; öyle durduk yere soğumuyor hayattan ve insanlardan. Susuyor ve sustukça biriktiriyor. Sonra ya içindekileri haykırıyor ya da sessizce uzaklaştırıyor herkesten ve her şeyden...
Kimse ölmek istemez. Cennet gitmek isteyen insanlar bile oraya ulaşmak için ölmek istemez. yine de ölüm, hepimizin paylaştığı yoldur. Kimse ondan kaçmadı. Öylede olmalı çünkü ölüm, yaşam'ın muhtemelen tek iyi icadı. yaşam'ın değişim aracı. Yeniye yer açamak için eskiyi temizliyor.
Derim ki, ölümleri o tatlı sesiyle büyüleyen şöhret, çok güzel gözüksede, bir yankıdan, bir yüyadan ibaret! Hatta bir rüyanın üfleyince dağılıp gidecek gölgesi o.*
Ruhun kavrayış ne eylem geçişinden
Daha hızlı haraket eden bir şey yoktur.
Doğanın gözlerimizin önüne serdiği
Diğer her şeyden daha hızlı olan ruhtur.*