Artık yalnızca sen varsın benim için, beni tanımayan, bana dair hiçbir şey bilmeyen, hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi her şeyi ve herkesi alaya alan sen. Evet sen, beni tanımsan da hep sevdiğim sen.
Bazen aklım almıyor ; onu yalnızca ben, hem de öylesine içten, öylesine dolu dolu severken, ondan başka hiçbir şey görmez, bilmezken, ondan başka hiçbir varlığım yokken, nasıl olur da onu bir başkası da sever, sevebilir?
Yani söz konusu olan, birinin güçlü ya da zayıf olup olmadığı değildir! Kendi yaşantısına ne ölçüde dayanabiliyor, mesele budur! Hem ahlaki hem bedensel anlamda.