Kimi kitaplara geç kaldığımı biliyorum. Gurur ve Önyargı da benim için öyle.
Hayatın içinden olduğunu, her satırının bizimle beraber yıllar geçse de nefes aldığını gördükçe hayranlığım arttı. Bu kadar hayran olmamın sebebi de Elizabeth'i kendime benzetmemdir belki de. Evliliğe karşı ailesinden kaynaklanan önyargılara sahip fakat derinden aşık olmasıyla evleneceğini söyleyerek açık bir kapı bırakıyor. Fikirlerinin ailesinde pek de hoş karşılanmadığını (annesi tarafından) biliyor. "Kendi" değer yargılarını oluşturabilmiş güçlü bir kadın. Bizden biri. O da düşüyor önyargıya. Sadece Bay Darcy'e karşı da değil. Arkadaşı Charlotte, kuzeni Bay Collins ile evlendiğinde bu evlilikten endişe duymuştu hatta bunun hakkında kızgınlıkları vardı. Wickham, serveti için bir hanımefendinin peşinden koştuğunda ise bunda hiçbir çıkar ilişkisi görmemişti.
Bayan Bennet, kızların annesi, o kadar güzel bir şekilde ortaya çıkarılmış bir karakter ki! Sığlığı insana rahatsızlık veriyor ama okurken aklınızdan çıkaramıyorsunuz ki Bayan Bennetler arasında yaşıyoruz. Jane ise çok iyi bir şekilde tanıdığım, çok sevdiğim bir karaktere o kadar çok benziyordu ki, Dostoyevski'nin Budala'sına.
Jane Austen çok saygı duyulası bir yazar. Kalbimizi ısıtan bir aşk hikayesi sunuyor bize. Fakat bu aşkta bizi boğmuyor, işlenen aşkın arka planında toplumda bulunan gülünç "normallerimizin" farkına varmamızı sağlıyor. Hiçbir kopukluk yok, hiçbir şey "eğreti" durmuyor. Sadece içinde kaybolduğumuz bir dünya...
