İnsanlara kömək etmək normaldır, köməyə ehtiyac duymaq da normaldır, lakin başqasının öz-özünə kömək etməsinə şərait yaratmaqla ona xeyir yerinə, zərər vermiş oluruq.
Yaşaya bilmədiyimiz həyat necə də asanlıqla ucaltdığımız yeganə həyata çevrilir. Nəzarətin əlimizdə olduğunu, həmişə əlimizdə olduğunu, etməli olduğumuz və edə biləcəyimiz, deməli olduğumuz və deyə biləcəyimiz şeylərin gücə sahib olduğunu fikirləşirik. Bunları etsəydik və ya desəydik, ağrıları sağalda, əzabları silə, itkini bərpa edə biləcəyimizə inanırıq. Biz edə biləcəyimizi və ya etməli olduğumuzu düşündüyümüz seçimləri necə də asanlıqla ilahiləşdirə bilirik.