Ağlım və qəlbim hər nə yaratmaq istəsə də, qoy sənə ithaf edilmiş olsun, ey mənim dərdlərimin şəriki.
Fikirlərimiz bir çox cəhətdən müxtəlif olsa da, qəlbimiz birdir, buna görə də sən mənim dostumsan.
Mən hiss edirdim ki, hər bir kəs özü kimi insanların xoşbəxtliyi üçün çalışa bilər. Sənin oxuyacağın həmin əsəri yazmağa məni sövq edən bu düşüncə idi.
...Ah, ey təbiət, insanın doğulduğu ilk gündən etibarən sən onu kədərlə əhatə etmiş, onu bütün ömrü boyu qorxu, qəm və qüssənin sərt dalğaları ilə sürükləyərək şadlıq üçün ona yuxu bəxş etmisən. Yatdın hər şey qurtardı.
...Son dəqiqələrdə dünyadan çəkildiyimiz və qarşıda əbədiyyət açıldığı bir zamanda insanlar arasında süni surətdə yaradılmış dərəcə fikirləri silinib aradan qalxır. Belə bir zamanda insan sadəcə bir insan olur.
Müsahibim səndəlindən qalxaraq:
-Yox, dostum, -dedi,-mən elə yerə gedəcəyəm ki, insanlar oraya getmir, orada insanın nə olduğunu bilmirlər, orada insan adında bir şey yoxdur. Bağışla,-deyərək kibitkaya minib sürətlə uzaqlaşdı.
Əlindən iş gələn bir adam, başqasına iş gördürməyi bacaran bir adam işi yerinə yetirməyin çətinliyini bildiyi üçün nöqsanlara qarşı çox da tələbkar olmaz.