ne işe yarayacağı belirsiz cesaretlerle çoğalıyoruz bizler de. Bizim de filtremiz var hayatımızın bir ucunda: Çekilen acılar, hüzünler, filtreden geçip öyle yer ediniyor hafızamızda. Dozajı, etkisi azalıyor. Azaltarak seviyor, azaltarak anıyoruz. Azaltarak düşünmekle geçiyor ömrümüz ve biz bu hayati ıskalamaya ‘temkinli olmak ya da metanetini kaybetmemek’ gibi abuk subuk fiiller takıp keyfimizden ödün vermeme lüksümüzü kullanıyoruz.