Kim oturmamıştır ki kaygılı,
perdesinin önünde kendi kalbinin?
Perde açılmıştır: Ayrılıktır sahnelenen...
Sayfa 43 - İmge KitabeviKitabı okuyor
“Kalbinde çözülmeden kalan herşey için sabırlı ol . Cevapları şimdi arama. Cevaplar sana şimdi verilmez, çünkü sn henüz onlarla yaşayamazsın.Bu herşeyi o an yaşama meselesidir.Şu anda soruyu yaşaman gerekir.Daha ileride , belki farkına bile varmadan, günün birinde kendini cevabı yaşarken bulacaksın .”
Rilke
Fakat bizler, düşünürken bir şeyi,
hemen karşıtı hissettiriverir kendini.
Düşmanlıktır bize en yakın olan.
Sayfa 43 - İmge KitabeviKitabı okuyor
Ah, ne kadar da korunmasızdı uykuda olan; uyurken Fakat düşler görürken, fakat ateşler içindeyken: Nasıl da açmıştı kendini her şeye...
Sayfa 39 - İmge KitabeviKitabı okuyor
Gece vakti bin bir şüphe uyandıran odayı Sendin arındıran korkudan.
Sayfa 39 - İmge KitabeviKitabı okuyor
Çünkü aşmakta bizi kendi kalbimiz
Tıpkı onlar gibi. Ve ona artık bakamıyoruz.
Bakamıyoruz kalbimizi yatıştıran görüntülere,
daha da ötesi
Tanrısal gövdelere, kendi sınırlarını bulmuş.
Sayfa 35 - İmge KitabeviKitabı okuyor
Her şey birleşmiş adeta bizleri görmezlikten gelmeye. Biraz utancıyız onların belki, biraz da dile getirilemez ümitleri.
Sayfa 33 - İmge KitabeviKitabı okuyor
Ne kadar da tuhaf, artık yeryüzünde
barınmamak
Güllere ve kendi kendilerine yeten diğer nesnelere,
Artık insan geleceğine yönelik anlamlar vermemek;
Ne kadar da tuhaf, artık arzuları arzulamamak.
Ne kadar da tuhaf, tüm bağlantıların çözülmüş,
Mekan içinde uçuştuklarını görmek.
Olmuş olmak ne denli güç..
Sayfa 27 - İmge KitabeviKitabı okuyor
Büyürdük elbette ve sabırsızlanırdık bazen bir an önce büyümek için, biraz da onların hatırına, zira yoktu başka şeyleri büyük olmak dışında.
Sayfa 18Kitabı okudu
Kim endişeyle oturmamıştır ki önünde kalbinin perdesinin?
Sayfa 16Kitabı okudu
Bak, ağaçlar var; yaşadığımız evler ayakta hala. Sadece biz geçip gideriz her şeyin yanından hafif bir dokunuş gibi. Ve her şey birlik içinde bizi susmakta, biraz utançtan belki, biraz da kelimelere dökülemeyen umuttan.
Sayfa 9Kitabı okudu
Ölümü bile var olmasının bahanesiydi sadece.
Sayfa 4Kitabı okudu
İlkbaharların ihtiyacı vardı sana. Beklemişti bazı yıldızlar senin tarafından sezilmeyi.
Sayfa 3Kitabı okudu
Çünkü kalmak yok hiçbir yerde.
Zamanı gelmedi mi, severek kendimizi serbest kılmanın sevdiğimizden,
titreyerek dayanmanın:
Okun yaya dayandığı gibi,
birlikte fırlayışta, çoğaltmak için kendisini.
Evet, belki ihtiyacı vardı baharların sana;
yıldızlar onları hissetmeni beklerdi, yaklaşmıştı bir dalga yükselerek geçmişten veya açık pencereden geçerken sen,
bir keman geçerdi kendisinden.
Bütün bunlar görevdi.