Size yabancı bir biçimde yaşamalarını sevin insanların, giderek yaşlanıp yalnızlıktan korkan, sizin gibi yalnızlığa güven beslemeyen insanları sevin.
Sayfa 28 - Cem YayıneviKitabı okuyor
Dolayısıyla, Sevgili Kappus, yalnızlığınızı sevin ve önünüze çıkardığı acıları yakışık alır sızlanışlarla göğüslemeye çalışın.
Sayfa 28 - Cem YayıneviKitabı okuyor
Ah! Tüket beni ey sevgili,
Sonuna kadar tüket ki,
Uykuya dalayım
Ve sevebileyim.
Hissediyorum ölümün
Gençleştirici akışını, kanım
Merheme ve uzama dönüşmekte -
Yaşıyorum gündüz vakitlerinde
İnanç ve cesaretle
Geceleri ise
Kutsal ateşte ölüyorum.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Elbette tuhaf yeryüzünde yaşamamak artık,
daha yeni öğrenilmiş âdetleri sürdürmemek,
güllere ve vaatlerle dolu başka şeylere, insanların geleceğine dair, anlamlar vermemek;
ezeli endişeli ellerdeki gibi olmamak artık
ve kendi adını bile kırık bir oyuncak gibi bir kenara koymak.
Tuhaf, dilekleri bir daha dilememek.
Tuhaf, birbiriyle ilişkili her şeyin uzayda böyle kopuk kopuk uçuştuğunu görmek.
Ve meşakkatlidir ölü olmak,
ve telafi edileceklerle dolu, öyle ki sonunda yavaş yavaş hissedilir ebediyet.
Sayfa 6Kitabı okuyor
Öyle vermişti ki özünü. Sevmişti..
Sayfa 29Kitabı okuyor
Ah her soluk verişte eksilmeler, korlaştıkça süzülen kokumuz...
Sayfa 22Kitabı okuyor
Sesler / Bir Kapak Sayfası ve Dokuz Yaprak
...
Kıpırdanıp duruyorsunuz ve sanıyorsunuz ki
bir başkadır sesiniz taşın taşa sürtmesinden,
ama yanılıyorsunuz,
...
Sayfa 59 - Körün ŞarkısıKitabı okuyor
GECEDE İNSANLAR
...ışık yakarsan,
bakmak için insanların yüzüne,
iyi düşünmelisin: Bakmak, ama kime.
...
Sayfa 55Kitabı okuyor
Dördüncü Ağıt
...
Kim korkmamıştır otururken kendi kalbinin perdelerinin önünde?
Ve açıldığında bunlar, yalnızca ayrılık sahnesidir ortaya çıkan.
...
Sayfa 17Kitabı okuyor
Şarkılar söyle sevenlere;
hâlâ yeterince ölümsüzleşmedi o şanlı duyguları.
Sayfa 4Kitabı okuyor
Bu kadim acılardan nihayet feyz almamız gerekmez mi?
Zamanı gelmedi mi, kendimizi sevgiliden sevgiyle kurtarmanın
ve ayakta kalmamızın titreyerek:
okun yaysız kalabilmesi gibi,
fırlayıp giderken 'fazlası' olmak için kendinden.
Zira kalmak yoktur hiçbir yerde.
Sayfa 4Kitabı okuyor
“Oysa ki acılar kışın dökülmeyen yapraklarımızdır bizim, her daim koyu anlam yeşilimiz, mevsimlerinden biri mahrem senenin - sadece mevsim de değil- yer, yerleşim, konak, toprak, ev.”
Sayfa 41