Yalnızca gülümsemiştim. Ama içim, suskunluğumun derinliği aydınlık oldu. O beni izliyordu. Gölgem gibi, dokunulmaz ve hafif. Gecenin içinden, bir şarkı hıçkırarak ağladı.
“Şafak hep çok uzaklarda. Şafağın atmasını mı arzuluyorum, yoksa asıl aradığı gecenin daha da derinine mi dalmak, bilmiyorum. Evet, belki de aslında her şeyi bitirmek istiyorum.”