Unutma ama unutma kimliksiz ölenleri
Sayfa 37
Söyle nicedir benim mapusanelerim
Sayfa 25
Ben en çok kendimi şiirde özgür hissettim...
Anayasası olmayan tek cumhuriyet şiir değil midir?
Bütün kutsal kitaplardan kovulmuştur.
Devletten de.
Yine de sürgün olduğu söylenemez.
Her şiir kendi yasası üzre kendi devletini kurmuştur.
Sayfa 8
Yüzüne ay doğmakta. Seviyorum seni
Sayfa 55
tutsaksa gönül bir yoksul zincirde
kalbini dağlıyorsa umudun sancağı
ışır mı sevdamıza gökyüzü
Sayfa 48
yoksul köylüler adına
ezilmiş işçiler adına
yağmalanmış bir halk adına
gün doğdu
Sayfa 29
Çalınsa da inancın alınteri
sessizlikle boğulsa da sesim
şafaklar yazacaktır kimliğini
ufkumu kuşatan denizlerin
Sayfa 13
Adres: Ortadoğu
Zulmün adresi yoktur çünkü
kurşuna karşı işliyorsa zaman
adındır acının beslediği tomurcuk
Sayfa 11
VE HER ŞEY MÜSTAHAK BANA!!!...
Gün başladı, şimdengerû eyvah bana vah bana
REFİK DURBAŞ
Sayfa 373 - Sosyal YayınlarıKitabı okudu
"Çık benim şair tabiatım, çık orta yere
Fakir güzelinden söyle
Hasret ateşinden çal
Çal, söyle benim derdimi sevdalı sesinle"
Sayfa 280 - Melih Cevdet Anday/Alaturka
Karanlıkta
Işığı söndür.
Hadi yanıma uzan.
Seninle eskiyorum hadi uzan.
Gün çoğalırken yüzümüzle,
Bir roman kahramanını yaşayaraktan.
Gece ıslak ve su kadar dalgındır..
Yaşar Nabi Nayır
Gündüzden, gürültüden ve kâinattan ırak,
Akşamı seyredeyim bakışlarında bırak.
Ayırma gözlerini gözlerimden bu akşam,
Böyle saatlerce bak, böyle asırlarca bak…
Sayfa 160
Ey Ezilmişlik!
Işıdım yoksulluğa, perişanlığa.
uykusuz kamyonlar çizdim gecenin alnına
devşirme köyler, puslu kasabalarda dolaştım.
kaç yıl
umudun ve ezilmişliğin çadırında besledim
yorgunluğu
sokakların dilber ellerinden öptüm saçlarını okşadım dağların
ve kuşlar bile uğramazken karanlığıma
şimdi hey desem şehri saçaklarından sarsıyor yalnızlığım..
_Refik Durbaş_
Gittin, açık kaldı intiharın kapısı...
NFK
Ne yalanlarda var, ne hakikatta,
Gözümü yumdukça gördüğüm nakış.
Boşuna gezmişim, yok tabiatta,
İçimdeki kadar iniş ve çıkış.
Sayfa 138