Devasa yıkıntılar bizi sarıyor, altında ezildiğimiz ve üstünde denge savaşı verdiğimiz zamanlar. Bu mudur yaşamak, hayır yaşama baktığım gözlük böyle. Kafam bulanık ve ruhum sarsılır daha kötüsü de olabilirdi olmadığı için mutluyum. Daha iyisi nasıl olur bilmiyorum ve ihtimallerin sonsuzluğunu da biliyorum. Bildiklerim beni nereye götürüyor, doğrular mı?