Ezgi Baykal
@rlw9cy
omnia fui, nihil expedit.
21 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ben, yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkûm edildim. Bu karara bütün gücümle muhalefet ediyorum. Ben yalnızlığa dayanamıyorum, ben insanların arasında olmak istiyorum. İnsanların düşmanlara da ihtiyacı vardır. (Dostlarının değerini bilmek için.)
Sayfa 79Kitabı okudu
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.
Sayfa 73Kitabı okudu
Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi. Ya hiç sevmemişsen bugüne kadar? Bir kitaba yeniden başlamak gibi, sevmeye yeniden başlamak pek kolay sayılmazdı herhalde.
Sayfa 63Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Acaba iyi bir şey olacak mı? Hayır, dedim kendime. İyi şeyler birdenbire olur; bu kadar bekletmez insanı. Sürüncemede kalan heyecanlardan ancak kötü şeyler çıkar. Ya da hiçbir şey çıkmaz.
Sayfa 42Kitabı okudu
Yalnız yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır.
Sayfa 41Kitabı okudu
Her şeyi ezebilecek tek güç sessizliktir.
Sayfa 161Kitabı okudu
Sadece geceleri, yapayalnız ve yalınayakken anlaşılabilecek şeyler var.
Sayfa 71Kitabı okudu
İnsan zamanının durdurmak istediği yere aittir.
Sayfa 40Kitabı okudu
Yazarların özel hayatını unutmak lazım. Yazarların söylediklerini fazla ciddiye almamak lazım. Edebiyat tarihi şahane şeyler yazmış berbat adamlarla dolu.
Sayfa 32Kitabı okudu
İffetine mikroskopla bakan, orada baştan çıkmaya hazır birini görür.
Sayfa 17Kitabı okudu
Düşleri gerçek sanmaya başlarsan onlarda kusur da bulmaya başlarsın.
Sayfa 15Kitabı okudu
Karanlıkta nüfus sayımı şöyle yapılır: Yaşayanlar bir sigara yakar.
Sayfa 14Kitabı okudu
"Peki, ben ağlarsam Semih," dedim, "sana bunları yapanlar sevinmez mi?"
"Boş ver onları kardeşim," dedi. "Kimin umurunda ki?"
Sayfa 101Kitabı okudu
Öne çıktım, "Göz yaşartıcı gaz sıkmanıza gerek yok," dedim. "Arkadaşlar zaten yeterince duygusal insanlar."
Sayfa 100Kitabı okudu
Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkûm olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Biri yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.
Sayfa 78Kitabı okudu