Rümeysa Şenol
@rmys_senol
Grafik tasarımcı
32 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
56 syf.
·
Puan vermedi
Ruhunun gözleriyle hatırla beni ki bir gün resmimi yapabilesin. İstersen başlangıç noktan yüzüm olsun,...
Sayfa 208 - Can yayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Suların aydınlığında saadetten bir iz:
Dallarında süzülen kayığında bu hoş insan,
Omzuna değen arzu dolu dudakları kan.
YKYKitabı okudu
DALGA
Ama gene de,
Gene de güzel günler geçirebilirim;
Geçirebilirim bu mavilikte,
Suda yüzen karpuz kabuğundan farksız,
Ağacın gökyüzüne vuran aksinden,
Her sabah erikleri saran buğudan,
Buğudan, sisten, ışıktan, kokudan...
Ne kağıt yeter ne kalem,
Mesut sanmam için kendimi.
Bunların hepsi... Hepsi fasa fiso.
Ne takayım, ne tekneyim.
Öyle bir yerde olmalıyım,
Öyle bir yerde olmalıyım ki,
Ne karpuz kabuğu gibi,
Ne ışık, ne sis, ne buğu gibi...
İnsan gibi.
YKYKitabı okudu
Yalnızlık şiiri
Bilmezler yalnız yaşamıyanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle,
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
YKYKitabı okudu
Deli eder insanı bu dünya;
Bu gece, bu yıldızlar, bu koku,
Bu tepeden tırnağa çiçek açmış ağaç
YKYKitabı okudu
Derdim Başka
Sanma ki derdim güneşten ötürü;
Ne çıkar bahar geldiyse?
Bademler çiçek açtıysa?
Ucunda ölüm yok ya.
Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten
Güneşle gelecek ölümden?
Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
Her bahar biraz daha aşığım;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka...
YKYKitabı okudu
Gölgem
Bıktım, usandım sürüklemekten onu,
Senelerdir ayaklarımın ucunda.
Bu dünyada biraz da yaşayalım,
O tek başına,
Ben tek başıma.
YKYKitabı okudu
Şaşı bir göz, yamuk bir dudak, yarılmış bir ağız gibi doğanın bir kereliğine yaptığı bir hata, bir insanın gittikçe artan acısına, ruhunda onarılmayacak bir yaraya dönüşebilir; etrafımızı saran, dünya dediğimiz ve inanmakta güçlük çektiğimiz gezegendeki anlam ve adalete olan inancımızı şeytani bir felakete dönüştürür.
Kültür yayınlarıKitabı okudu
Şimdiye kadar hiç kimseye söyleyemediklerini, hatta kendilerine bile itiraf edemedikleri şeyleri birbirlerine anlatıyordu bu iki yalnız insan, oysa birbirlerini doğru dürüst tanımıyorlardı bile. Fakat birinin yüreğinden kopan çığlık diğerinde karşılık buluyordu, çünkü onların acıları akrabaydı
Kültür yayınlarıKitabı okudu
Mahzendeki hükümlüler, yeni gelenlere soğuk soğuk baktılar, çünkü insan doğasının garip bir yanıda her yere çabucak uyum sağlaması, geçici olarak bulunduğu yerde kendini evinde hissetmeyi bir hak olarak görmesidir.
Kültür yayınlarıKitabı okudu