Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
drsbookstore
drsbookstore
@rnihans
@drsbookstore_
2 Şubat
204 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Grey,Vivi ve Iris sıradışı üç kardeş. 3 yıl önce yılbaşında yolda aileleriyle giderken aniden ortadan kaybolurlar. Bir ay sonra aynı yerde, çıplak ve birşey hatırlamazken ortaya çıkarlar. Hepsinin mavi gözleri siyaha dönmüş ve saçları da beyaza dönmeye başlamıştır. Babaları onların kendi çocukları olmadığını iddia ederek intihar eder. Anneleri de kendisine "anne" demelerini yasaklar. Büyük ablaların ikisi de evi erkenden terkeder ve eve dönmezler;Iris ise annesiyle olabildiğince normal bir hayat yaşamaya başlar. Ama abla Grey'in kardeşlerine not bırakıp kaybolmasıyla asıl olaylar başlar.
Kitabın konusu orjinaldi ve anlatım da hoşuma gitti. Bazı betimlemeler öyle iyi yapılmış ki çiçekten gelen çöp kokusunu duyuyor gibi oluyorsunuz. Lakin bu konu için eksik kalmış kitap. Ana olay sanki devamı gelecekmiş gibi bitiyor. Ayrıca hâla yerine oturmayan, ucu açıkta kalan bir çok detay var. Yani evet konuyu sevdim ama bu konuyla bir seri çıkardı bence. Ama son derece heyecanlı, tempolu ve gerilimli bir kitaptı.
Öneriyorum ama devamını da istiyorum.
Heyecanlı, eğlenceli, bir fiske fantastik ama çoğu gerçekçi harika bir yolculuk yaptım. Bazan Archibald'ın yanındaydım,;bazen Baxter'ı gözetliyordum kaçak göçek;bazen de Bella ile dertleşiyordum. Hepsi göz kamaştırıcı karakterlerdi ama benim favorim kendi şahsına münhasır olan Baxter oldu. Sonuna kadar vefakar ve verici bir karakterdi.
Kitabı gece bitirdim.Hissettiğim kafa karışıklığını ve kitabın sonuna duyduğum siniri beynime giden şeker miktarındaki azalmaya bağlayarak sabahı bekledim. Ama hayır değilmiş. Halâ kızgınım. Bu kitaba duyduğum mantıksız sinirin çözümlemesini yapar yapmaz dönüp yorumumu güncelleyeceğim.
Okur Takip Önerileri
Nefis bir kitap okudum. Yorumlamaya niyetlendim kitaplar için normalde bir demlenme süresi geçirmek isterim ama bu kitabın özelinde unutmayı göze alamayacağım. Baş karakterimiz Addie 1714 yılında yaşadığı köyde 2 çocuğu olan dul bir adamla evlenmesi için mecbur bırakılmıştır. Son derece zeki, hayat dolu, meraklı bir kız olan Addie özgür olmak
Kitap,başkarakter Milo'nun bir köpekbalığı tarafından yenildiği gün başlıyor. Aslında bu Milo için pek sıradışı bir durum değil. Milo neredeyse on bin kez, hemen her şekilde ölmüştü. Ama geleceğini bilirken bile, Ölüm hiçbir zaman rutine binmiyordu tabi. Milo'nun sayfalar boyunca binlerce çeşit şekilde yaşadığı gibi neredeyse o kadar çok yolla da öldüğünü tecrübe ediyoruz. Kitabın akıcılığının düşme imkanı yok,aynı kitap içinde onlarca farklı kitap gibi. Ne var ki Milo'nun tek yaptığı ölüp dirilip yeni hayatlar yaşamak değil. Milo hayatları arasında gittiği yerde Ölüm'e aşık olur.Namıdiğer Suzie.Suzi de Milo'yu sever. Peki binlerce hayatın sonunda Kusursuz'luğa çıkmak için son bir kaç yaşam şansı kalmış olan Milo ile ruhların öbür tarafa taşınmasından sorumlu olan Suzie nasıl tekrar bir araya gelecekler. Okuyup görmek lazım. Ben okurken çok eğlendim, tavsiyemdir.
Macar yazardan okuduğum ilk kitap. Belirsiz bir yer ve zamanda,belirsiz bir savaşın ortasında büyükannelerine bırakılan dokuz yaşlarındaki ikizlerin hayatı etrafında savaşı,cinayeti,işkenceyi, ensesti okuyoruz. Kitabın okunması ne kadar kolayda sindirilmesi de aynı oranda zordu. Aslında yazarın da tam olarak dediği gibi; " Başımıza gelenleri ifade edecek bir kelime bulamadım henüz.Felaket,facia,trajedi diyebilirdim,ama buna sadece "Şey" diyorum,çünkü bir adı yok. " Yani aynen böyle.
Kitabın benim açımdan en ilginç yanı ilk kitapta anlatıcının birinci çoğul şahsı kullanması oldu. İkizler sanki her şeyi aynı anda yaşayıp, anlatıyorlar gibi.
Kitapların sonunda bir miktar ters köşe ve beklenmedik durumlar var.
Benim açımdan kitap ortalama kaldı.İlk kitaptaki anlatım dili her ne kadar ilgimi çekmiş olsa da sonraki karışıklık beni biraz yordu.
Yine de bu kitaptan hatırlayacağım şu tatlı alıntıyla bitirmek istiyorum.
" Şuna inanıyorum ki bütün insanlar dünyaya en azından bir kitap yazabilmek için gelmiştir,başka bir şey için değil.İster sıradan ister çok güzel olsun,önemi yok,yazmayan kişi yitik insandır,iz bırakamadan gelip geçer. "
"Tabancayı aldım ve alnının ortasına ateş ettim. "
Bu ilk cümleler beni oltaya çekmiş olabilir. Çarpıcı başlangıcı olan kitaplara biraz zaafım var sanırım. Kitap 104 sayfalık,oturunca bitirilip kalkılacak kitap.Normal şartlarda tabi. Ama olamadı.Kitap mutsuz çünkü.Zira yazar mutsuz. Yazarın önsöz bölümünde söyleği gibi..."Benim isteğim daha az mutsuz olmak değildi, mutsuzluğuma rağmen yazabilmekti."Evet yazar bunu söylemiş.Öyle de yapmışSonuç olarak illa da okuyayım derseniz arka kapak yazısını okuyun lütfen.Özet orada,başka bir olay olmuyor.Yine de okura saygımdan bundan sonra spoiler gelebileceğini söylemeliyim.Aslında 104 sayfa ne desem spoiler olur.Yanlız yaşayan genç bir kızın kendinden çok büyük bir adama aşık olmasını anlatıyor yazarımız. Ya da aşık olduğunu sanmasını. Çünkü aşk olduğunu düşündüğü his bence çocukken ailesindeki erkek karakterden yeteri kadar ilgi görememesi sonucu olan bir yanlızlık hissi.Sonrasında erişkin ve başka bir kadına aşık Alberto olaya girip kızcağıza iyi davranıp iki de yüzüne gülünce bizimkinde yelkenler fora...Pıt aşık oluyor. Sonra da gelsin hayatın gerçekleri.
Sonuç olarak bitirdim ama tavsiye edemiyorum.
Vazgeçmeyeceğim yazarlardan biri Joe Hill. Bu kitabı da diğerleri gibi çok güzeldi. Eski metalci Judes bir koleksiyoner. Ama ilginç ve ürkütücü şeylerin koleksiyonunu yapıyor. 16. yüzyılda şeytan kovmak için kafası testereyle kesilen birinin kafatası, bir cadı tarafından imzalanmış itirafnâme, adam asmak için kullanılan bir ilmik ve şimdi bir internet sitesinde gördüğü hayalet gibi. Üvey kızı tarafından hayaleyi satışa çıkarılmış olan bir üvey baba. Tabi ki Jude buna karşı koyamıyor. Kalp şeklinde bir kutunun içinde yollanan bir takım elbise sahibi olan hayaleti de beraberinde getirecek mi? Peki üvey kızı tarafından çok sevilen bu adamın hayaleti neden satışta? Gerisi spoiler. Ama iyiydi. Joe Hill çok ayrıntılı dünyalar yazıyor normalde, bu kitabı o açıdan biraz zayıftı. Zayıf dediysem de yine kendi kriterlerine göre. Yoksa yazara başlamak için çok iyi bir seçim olabilir. Deneyin, pişman olmazsınız. İyi eğlenceler.
Seneler önce ben üniversite 1 ya da 2 sınıftayken bir akşam alt kat komşumuzun rahatsızlandığı ve hastaneye kaldırıldığını söylediler. Kan ihtiyacı varmış. Kanımın aynı olduğunu öğrendim ve kan vermek için koşarak evden çıktım. Hastane yürüme mesafesindeydi ve ben koşar adım gidiyordum. Acile giden kısa yola döndüm. Polikliniklerin önünden
Yılın son kitabıydı. Aslında ilk yüz sayfa bir aşk kitabıydı. Karısını kaybeden asosyal bir adamın aşkını okudum. Ama sonrasında olanlar beni gerçekten sarstı. Kızdım, bıraktım okumayı, sonra hırsla yine başladım. Aynı sinirle bitirdim. Spoiler olmasın diye zor susuyorum. Bu kadar diyeyim. Bence sinir bozucu, üzücü, gözünüzün önünde, olacağını bildiğiniz ama engelleyemeyeceğiniz bir kaza gibi. Okumamış olmak isterdim. Malesef öneremiyorum.
İçimdeki bu kitabı okumama hissine direnerek aldım. İnsanın altıncı hissine biraz itimadı olmalı işte.
İkinci dünya savaşı döneminde geçen roman,12 yaşındaki başkarakterimiz Annabel ve okuluna yeni başlayan ve apaçık bir zorba olan Betty etrafında gelişen olayları konu alıyor. Zorbalık, çocuklarda zor bir konu ama kitaptaki Betty karakteri zorba olmanın dışında yalancı ve başlı başına bir kötü karakter. 12 yaş bir çocuk için biraz abartılı bılduğumu söylemeliyim. Yani zorbalığının nedeni olarak gösterilen elle tutulur bir durum yok ama çocuk sâfi kötü.Böyle bir karakter pek gerçekçi gelmedi açıkçası.
Tabi bunlar kitabı yeterli bulmamam için geçerli sebepler olmayabilir. Asıl hayalkırıklığım sanırım beklentimin büyük olmasından kaynaklanıyor. Goodreads puanı bir kitabı okumamda önemli bir faktör benim için. Ve kitabın puanı oldukça yüksekti. Bu da beklentimi arttırdı ve ondan kitap yetersiz kaldı. Yani hissim bu yönde. Sonuç olarak 6. hissinize güvenin derim. İyi eğlenceler.
Lovecraft'ın en iyi korku yazarı dediği Algernon Blackwood tarafından kaleme alınan 70 sayfalık bir öykü Söğütler. Yazar 1900-1901 yıllarında bir arkadaşıyla Tuna nehrinde bir gezinti yapmış.Öyküyü de 1907de yayınlamış.Kendi tecrübelerine dayanarak kurguladığı ortada sanırsam.
Aslında hikaye oldukça durağan başlıyor.Nehirde kayıkla yol alırkenki yolculukta betimlemeler sayfalarca sürüyor. Sonrasında hikayede söğütlerin arasında gezinen rüzgar başlayınca yolculuk biraz hareketleniyor. Başkarakter çıktıkları küçük adacıkta kendini davetsiz misafir gibi hissetmeye başladıktan bir süre sonra arkadaşındaki değişiklikler farkedilir oluyor. Görünmez, duyulmaz, hissedilmez bir korku unsuru var evet ama belki hiç yoklar, belki baş karakterin içindeki ürpertinin uyandırdığı bir duygu. Burasını bilemiyoruz zira karakterler olaydan emin olduğu zaman bitiyor kitap.
Baş karakterin bir ismi yok,en azından ben farkedemedim. Arkadaşına da sadece İsveçli diyor.
Gece yatınca yatağın altından çıkıp bacaklarımıza sarılacağını düşünüp, bacakları yorganın altına çektiğimiz;ama sabahında kendimize güldüğümüz korku unsuru her neyse yazarımız da bundan etkilenmiş görünüyor. Tabiki yatağın altında olduğunı düşündüğümüz canavarın doğada olan gotik formundan.
Karanlık Kitaplar serisinin tek oturuşta bitebilecek güzel kitaplarından Söğütler.Yine de daha belirgin, elle tutulur bir korku unsuru arıyorsanız serinin diğer kitaplarını denemenizi öneririm. İyi ürpermeler.
Elimde sürüne sürüne bitti kitap. Ben de başlangıcı kadar iyi bir son bekleye bekleye...Yani yazar kitaba iyi bir başlangıç yapmış, giriş heyecanlı, ilgi çekici ve merak uyandırıcıydı. Kitap içinde ailesinin katili hakkında kitap yazan bir yazar var. Biz o kitapla,katilinin şimdiki zamanda yaptıklarını dönüşümlü olarak okuyoruz. Kitabın içinde olay bitmiş ve üzerinden 20 sene geçmiş olduğu için okurken heyecanlanamadım;katilin ağzından anlatılan bölümler daha iyiydi. Ama sonuç iyi bağlanamamış, ya da bağlanmış ama ben beğenemedim. Yani etkilenmedim. Bir polisiye için fazla durağan. Son dakikalarda bir ters köşe yapayım demiş ama o da çok minik bir ters köşe olmuş. Yani sonuç olarak öneremiyorum.
Kitap 47 sayfalık kısacık bir hikaye gibi ama içinde 5 tane mini mini hikaye var. Ekonomik durumları, yaşları, cinsiyetleri, hastalıkları farklı olan 5 ayrı insanın ölümünü anlatıyor.Oldukça gerçekçi aktarıyor yazar, bazen ailenin diğer üyelerine bir kızgınlık bile hissediyorsunuz ama sonra bakıyorsunuz ki dünyanın düzeni aslında böyle. Zaten çok çok kısa olduğu için konulardan bahsetmeyeceğim. Ama kitap bittiğinde aklımdaki sislerin arasında beliren tek şey oldu; Herkes yalnız ölür.
Latin Amerika Edebiyatı
Vampir,kuir içerikli .Bu konuda ilk değil tabiki.Ondan çok daha önce Sheridan le Fanu'nun Carmilla'sı var.Ve içeriğinde çok açıkça vurgulanmamış olsa da Stoker'ın Dracula'sı tabiki.İki kitabı da okudum. Ve hiç biri bu kitabın verdiği rahatsızlığı vermemişti bana.İçerik dışında kitabın anlatımı da karmakarışık ve kopuk kopuktu. Odaklanmak zordu. Zar zor bitirebildim. Dolayısıyla öneremiyorum.
