Bazen var olduğum boşluk vücudumdan daha dar geliyor. O boşluğa sıkışmak için vücudumu eziyormuşum gibi canım acıyor.
O boşlukta zor zor nefes alıyorum..
Her mucizenin gerçeklikte kendine ait bir aynası yok muydu ve oluşmakta olan bir hayatın fark edilmiş her anı erişilemez olanın ışığı, ebediyen akla hayale sığmaz olanın rüzgârı değil miydi?