Deprem bölgesindeki insanlara sorsan 3 gün yardım gelmedi, yakınlarımız göz göre göre öldü derler. Bir taraf da başlarına her ne gelirse gelsin biat ediyor. Sonuç ne olursa olsun oradaki insanlara nefret kusulmamalıdır ancak görülüyor ki, deprem Allah tarafından geldi diyen bir zihniyetin sözleri şu şekilde;
"Allah benim canımdan alsın, Rte ye versin."
Bir diğer kesimin rasyonel bir bakış açısına sahip olduklarını düşünerek; her ne olursa olsun bu insanlar vakitleri yerindeyken bile Chp başa gelsin istemiyorlar. Evsiz barksız kaldıklarında, en irkildikleri şey o vaziyette Chp nin eline kalmak. Buna şartlanmış durumdalar ve aşamıyorlar. Yani bu insanlar kendilerini ne kadar zor durumda hissederse Chp den o kadar kaçar. Denklem bu.
Çok kısa eleştirime geliyorum;
Depremin kalbi Kahramanmaraş' ta kutlamalar olmuş. Dışarda kornalar, şarkılar... O depremde ölenlere de mi saygınız yoktu?
Hele ki Hatay...
Yakınlarınız enkaz altında canlı canlı ölümü beklediler!
Demek düşündüğümüz gibi değilmiş. Halk yanında hissetmiş demek ki devleti.