Aslında huzurluyum, çok huzurluyum. Ancak ruhum sancıyor ve derinlerde bir yerde ruhumun titrediğini, ürperdiği ve kıpırdadığı işitiliyor.
Sayfa 179Kitabı okudu
Savaş çıkacak, bırakacaksın beni," diye itiraz ediyordu kadın ürkekçe.
"Ben mi? Hiç de bile! Son kategorideyim ben, yedek erim, neredeyse bir hiç... Gel ambarın arkasına gidip yatalım, yine ruhum sancıyor."
"Odada yeterince sevmedin miydi beni?" dedi kadın mutlu bir şaşkınlıkla.
"Azıcık daha," dedi yedek er olan âşık. "Kalbim ağrıyor hâlâ, soğumadı."
"Pabucumun Hamlet’i!" dedi kadın gülümseyerek. "Sağlığına da acıdığı yok
Ruhum sancıyor, anlasana
"Lâkin, Yarabbi! Anlasanıza, ölüyorum. Onların gözümün önünde seviştiklerinden, gözümün önünde... Ben işkenceler içinde kıvranırken, onların saadetlerinden ölüyorum..."
