"Kendine basit bir soru sor:
"Kaç defa dünyalar başıma yıkıldı?" Diye.
Düşünüp, cevap için derin bir nefes alıyorsan, bir şey söylemene gerek yok.
Namüsait
Bugünlerde hayli kalabalık başım.
Fazla yolcu ile sıkış tıkış dolu minibüs misali zihnim.
İnecek yer de yok.
Gideceğim yer de.
Havasız,
omuz omuza, kendi içimde ayaktayım.
Sağımı solumu çekiştiren büyümez bir çocuk benim ruhum,
o koşturdukça içimde,
yetmez oldu soluğum.
Yan yana mı olmalıydık?
Diye düşündüm, tam da şimdi.
Çünkü, yarınsız olduğumu düşüneli beri,
çok "dün" bıraktım geride ben.