MEMNUNİYET-Rüştü Onur
Benden zarar gelmez
Kovanındaki arıya
Yuvasındaki kuşa;
Ben kendi halimde yaşarım
Şapkamın altında.
Sebepsiz gülüşüm caddelerde
Memnuniyetimden;
Ve bu çılgınlık delicesine
İçimden geliyor.
Dilsiz değilim susamam
Öyle ölüler gibi
Bu güzel dünyanın ortasında
(Yeni Zonguldak, sayı 34, 23.09.1942)
(Karagöz Şiir ve Temaşa Dergisi,Haziran-Temmuz-Ağustos 2008)
Çünkü kelebek ömrüne 2017-2018 i sığdırdı...
MUZAFFER TAYYİP USLU KİMDİR
Muzaffer Tayyip Uslu, Arnavut bir babanın İstanbul doğumlu oğlu olsa da, kısacık ömrünün yarısını geçirdiği Zonguldak'ta yaşadıkları ve yarattıklarıyla oranın insanı olmuş ve "Zonguldaklı şair" olarak anılmıştır. Zonguldak'ta lise öğrenimi sırasında Behçet Necatigil'in öğrencisiydi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü'ndeki yükseköğrenimini yoksulluğu ve hastalığı nedeniyle sürdüremedi. Zonguldak'ta çalışmak zorunda kaldı da arkadaşı Rüştü Onur gibi veremden öldü. Necati Cumalı'nın notlarına göre Muzaffer Tayyip'in bir gözü doğuştan sakattır. Parasızlıktan sanatoryuma gidemez. Zonguldak'ta hastalığı ilerledikçe bir deri bir kemik kalır. 24 yaşında havasız ve karanlık babaevinde abdesthaneden yatağına götürülürken annesinin kucağında ölür. O dönem yayınlanan şiirleriyle en iyi şairlerden biri kabul edilmiş, yaşamındaki acılara karşın, gizli bir üzgünlük içinde yaşamanın güzelliğini yazmıştı. Şiirlerini Şimdilik adlı bir kitapta topladı (1945). Ölümünden sonra Necati Cumalı şiirlerini ve yazılarından seçmeleri Muzaffer Tayyip adlı bir kitapta topladı.
(Alınti)
Payıma düşen toprak parçası
Senin de payına düşer
Ayrılık gayrılık yok
Ölüm nefesinde nasıl olsa
Amma henüz vakit erken...
Rüştü Onur
Film Önerisi...
Şair seven ve yeni şair tanımak isteyen kişilere;
kelebeğin rüyası filmini öneririm muzaffer tayyip uslu ve Rüştü onur'un hayati anlatılıyor
Rüştü Onur
DENİZE SERENAD
neyim varsa
sana bırakmalıyım deniz
sende geçmeli mevsimlerim
sende çiçek açmalı ağaçlarımsende yaşamalıyım deniz
asi ve hür
sende ölmeliyim
bulutlara bakarak
Rüştü Onur
MEMNUNİYET
Benden zarar gelmez
Kovanındaki arıya
Yuvasındaki kuşa;
Ben kendi halimde yaşarım
Şapkamın altında.
Sebepsiz gülüşüm caddelerde
Memnuniyetimden;
Ve bu çılgınlık delicesine
İçimden geliyor.
Dilsiz değilim susamam
Öyle ölüler gibi
Bu güzel dünya ortasında.
Rüştü Onur
ŞAİR LEYLA SOKAĞI
Payıma düşen toprak parçası
Senin de payına düşer
Ayrılık gayrılık yok
Ölüm nefesinde nasıl olsa
Amma henüz vakit erken
Daha gün
Karşı apartmanın balkonunda
Dur bakalım hele
Ben salata satayım
Şair Leyla Sokağı'nda
Sen gene koş
Bez fabrikasındaki
Tezgahının başına
Ölüm içimde
Ölüm dışımda
Ölüm talihsiz aşımda
Ölüm kuru başımda
Teselli benim gözyaşımda
Milena "Franz" çok geçmeden ölüp gidecek dedikten 4 gün sonra öldü.Kafka'nın inandiriciligini mi konussak yoksa Mayakovski, intihar mektubunda "lili, beni sev" der bunu mu konuşsak veya sevdiği kadını şair leyla sokağı'nda yitiren Rüştü Onur, ondan 20 gün sonra şair leyla sokağı'nda kan kusarak hayatını yitirmiştir bunu mu konuşsak.Bunları konuşmuyacaksak tutanamayan veya tutunmak istememiş yalnızlığının içinde anlaşılmayi beklemiş Selim Işık mı hangisini konusalim sevgili yalnızlığım.
Tanrım açamadık içimizi
Artık buluşmamız mahşere kaldı.
Ne yelken ne gemi var limanda
Kaçmak bir uzun sefere kaldı.
Mercan bir sahildeymiş gemiler
Bulmak kasvetli günlere kaldı.
~Rüştü Onur~