Bu sondu. Artık hiç bir şeyin değişmesine imkan yok, lüzum da yok.
Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı. Çünkü o, benim için bütün insanlığın timsaliydi.
insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar.
Yalnız onun yanındayken içimi müthiş bir korku, onu kaybetmek korkusu sarardı.
Hayatımda hiç bu kadar mesut olduğumu, içimin bu kadar genişlediğini hatırlamıyordum. Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?
Ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım.
"Kalbimin etrafında mütemadiyen sıkışıp ezilen bir şey var gibiydi."
Sayfa 63Kitabı okuyor
Ela gözünden akan
Ateşli nazarların.
Acaba acımadan
Kimi yakacak yarın?
Bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
☞.࿐є∂євιуαт αтσ̈ℓуєѕι .࿐☜
Dünyada bu kadar güzel gülen, güldüğünde bu kadar güzel olan başka insan görmedim...
Sabahattin Ali 🖋️