“Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya.” [Diri Gömülen, Sadık Hidayet]
Jouhatsu: İnsan hatırlamadığı şeyle nasıl savaşabilir?
arslancinar.blogspot.com/2024/01/jouhats...
"Bazen deliliğim başlıyor. Uzağa, çok uzağa, kendimi unutacağım bir yere gitmek, unutulmak, kaybolmak, yok olmak istiyorum." —Sâdık Hidâyet, Diri Gömülen, Yapı Kredi Yayınları, s. 16.
Resim: Koronavirüs salgını ve Japonya'nın evsiz nüfusu, Shir Lee Akazawa tarafından 'Net Cafe Refugees' adlı çalışması.
Soluğum kesiliyor, gözlerimden yaş akıyor, ağzım acı mı acı, başım dönüyor, yüreğim sıkışık, bedenim yorgun, ezik ve gevşek.
📚 Diri Gömülen
✒️ Sadık Hidayet
Kıyamet Günü, Diriliş Ve Hesap Verme...
“O gün Sûr’a üflenir; Allah’ın dilediklerinden başka göklerde ve yerde kim varsa kıyametin dehşetinden çarpılıp cansız yere serilir. Sonra sûra bir daha üflenir; bir de bakarsın ki, bütün ölüler dirilip kabirlerinde ayağa kalkmış, merak ve endişe içinde etraflarına bakınıp duruyorlar.” (Zümer Sûresi, 68)
“Yeryüzü Rabbinin nûruyla aydınlanır. Kitap
Artık ne arzum kaldı, ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olmadım. Hayatım ebediyen kayboldu. Ben bencil, acemi ve zavallı olarak dünyaya gelmiştim. Şimdi artık geri dönüp, başka bir yolu seçmem imkansız. Bundan böyle bu anlamsız gölgelerin peşinden gidemem. Yaşamla yaka paça olamam, güreş tutamam. Sizler, gerçekte yaşadığınızı zannediyorsunuz. Elinizde hangi sağlam kanıt ve mantık var? Ben artık bağışlamak, ne bağışlanmak, ne sola ne de sağa gitmek istiyorum. Gözlerimi geleceğe kapayıp, geçmişi unutmak istiyorum.
Sadık Hidayet/Diri Gömülen
“… Nihayet yalnız kaldım. Doktor şimdi gitti. Kağıt kalem aldım elime. Yazmak istiyorum ama ne yazacağımı bilmiyorum. Ya yazacak konum yok, ya da yazamayacağım kadar çok. Bu da bir talihsizlik. Bilmiyorum, ağlayamıyorum. Belki biraz ağlasaydım, beni teselli etmiş olurdu. Yapamıyorum! Delilere dönmüşüm. Aynada saçlarımın darmadağın olduğunu, gözlerimin fersiz kaldığını gördüm. Aslında yüzümün bu şekilde olmaması gerektiğini düşünüyorum. Çoklarının yüzü düşüncelerinden farklı olduğundan bu beni daha da tedirgin ediyor. Şunu iyi biliyorum ki, kendimden hoşlanmıyorum. İçiyorum, kendimden nefret ediyorum; yürüyorum, kendimden nefret ediyorum. Düşünüyorum, kendimden nefret ediyorum. Ne rahatsız edici! Ne korkunç!”
— Sâdık Hidâyet, Diri Gömülen (via haletiruhiyem)
Birkaç milyon insan arasında sanki kırık bir kayığa binmiş ve denizde kaybolmuş gibiydim.
-Diri Gömülen, Sadık Hidayet
İnsan kendi varlığını hissettiği zaman ne kadar acı ve korkunç oluyor! Baktığım aynada kendime gülüyorum. Yüzüm kendi gözüme o denli yabancı, uzak ve gülünç geliyor ki...
Sadık HİDAYET
(Diri Gömülen)
Kendime Düşünceler
.
İtiraf ediyorum, eğer deniz kenarına gelmesem ellerim hep rahmetli Sadık Hidayet'in "Diri Gömülen Adam" haleti ruhiyesine gidiyor.
Yani, ne şevk, ne umut, ne de sevince dair bir şey yazamıyorum.
O zaman çıkıyorum denize geliyorum ve kırılan dalgalar bana vız geliyor, o anlık içimde sanki bütün hezeyanları yenmiş bir adamın hali gibi daha lirik yazıyorum.
...
"artık ne arzum kaldı ne de kinim. içimdeki insanı yitirdim. kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. ben onlardan hiçbiri olamadım."
sadık hidâyet, diri gömülen
sadık hidâyet, diri gömülen
"Artık ne arzum kaldı ne de kinim.içimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olamadım."