Eğer budalanın teki olmasaydım, dünyanın en iyi, en mutlu yaşamını sürdürebilirdim.
Her şeye rağmen, anlaşılmamak, bizim gibilerin yazgısı.
Bazen sessizce gitmek gerekiyor.
Okur Takip Önerileri
90 syf.
·
Puan vermedi
Bu halka karşı bir öfke sarmıştı içimi. Onlara bağırmak istiyordum:
"Benimkini isteyen var mı?"
"İnsan, zevk için kötü olmaz."
Beni öldürecekler. Anlıyor musun bunu Marie? Soğukkanlılıkla, törenle, toplumun iyiliği için öldürecekler beni! Ah! Ulu Tanrım!
Kalbimin öfke ve acıyla dolduğunu duyumsuyorum. Safrakesem patlamış gibi. Ölüm insanı ne kadar da hırçın yapıyor...
Ölüler ölüdür; özellikle bunlar, mezarlarının içine iyice kapatılmışlardır. Orası, kaçılabilecek bir hapishane değildir. Öyleyse, neden korkuyorum ki bu kadar?
Mezar kapağı içeriden açılmaz.
Yalnızca iyi şeylerden söz eden bir kitapta, "bütün insanlar günü belirsiz bir ölüme mahkumdurlar," diye bir cümle okumuştum.
Hiçbir yazarın okura bedensel acılar tattırma hakkı yoktur.
Artık kısa şiirler yazmıyorlar. Şair olsaydım, kısa şiirler yazardım; ama şair değilim...