Monica
@sakura_zensen
So come with me, where dreams are born, and time is never planned.
Öğretmen
1994
21 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Belleğimizde sadece hatırlamaya değer olanlar kalır.
Birdenbire çiçeklenir her yer, parlak yapraklarla ya da köpüksü beyaz püsküllerle ışıldar ağaçlar, kuşlar sevinç içinde güzel kavisler çizer sıcak mavilikte.
Orası ya da şurası değildir yurdun. Yurt ya içindedir ya da hiçbir yerde.
Okur Takip Önerileri
Bir ağaç kesildiğinde ve çıplak, ölümcül yarasını güneşe gösterdiğinde, gövdesinden geriye kalan o ak kütüğünden, o mezar taşından tüm tarihi okunabilir.
Laf, laf, sadece laf. Kalpten eser yok…
İnan bana, o kadar çok şey gördük ki. Yaşam en azını yaşayanlar için daha güzel. Gramla daha değerli, Timothy, bunu unutma.
Öğreniyoruz, Tanrım, ama yavaşça ve acıyla, öğreniyoruz.
Demek istediğim, hepimiz neye inanıyorsak ona inanıyoruz ve kendi hayatlarımızı yaşıyoruz, ama bu arada başka insanlar tamamen farklı hayatlar yaşayabiliyor. Demek istiyorum ki, biz burada otururken, binlerce insan ölüyor. Kimisi kanserden, kimisi zatürreden, kimisi de veremden.
Dünya ne kadar da hayal gücünden yoksun.
Yarın güneş parladığında daha iyi hissedeceksin, hepsi güneşin batmış olmasından.
İnsanlar her gün psikolojik açıdan ölüyor.
Öldü, evet öldü, bu da Martin için sessizlik ve beyazlık ve zamanından çok önce gelen kış anlamına geliyordu.
İnsanlar büyür. Ben büyümüştüm. Ama o değişmemişti. Hala küçüktü. Ölüm büyümeye ve değişmeye yer vermez. Hala altın saçları var. Ebediyen genç kalacak, ben de onu ebediyen seveceğim.
Hafıza gibi, bir tren de her iki yöne doğru hareket eder. O kadar yıl önce arkanızda bıraktıklarınızı, alelacele geri getiriverir.
Aylardan eylüldü. Her şeyin, hiçbir neden yokken hüzne gömüldüğü o son günlerden biriydi.
Sayfa 108