Herkes ne diyecekse desin banane..
Herkes ne diyecek? Fakat bu ana kadar Herkesten ne gördüm ki...
Tam yaşamaya başladığım bu andan itibaren beni öldü saysınlar.
İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı.
Okur Takip Önerileri
Kullanmadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı?
"İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya, üzerinde yaşanmaya değer... Ne olursa olsun..."
Azizim bu ne fedakarlık! Ben bir insanda bu kadar iyilik bulunabileceğine inanayım mı? Belki başka zaman inanırdım. Fakat bugün. Bugün inanmak mümkün mü? Bir insan bir insana kötülükten başka ne yapabilir? Kimi kandırıyoruz? Bana öyle riyakar gözlerle bakmayın! Masum tavırlar beni deli ediyor. Ben de sizin gibi masum suratlar almasını bilirdim. Ama bu suratın arkasında ne saklı olduğunu da biliyorum. İnsan dedikleri mahlukun bütün çirkef taraflarını artık gördüm. Burun buruna nefesini koklayarak gördüm.
İçimde biriken hislerin birdenbire patlayarak beni zerreler halinde dağıtacağından korkuyorum.
" Kendim kendime yeterim."
"Niçin uyandım?.. Niçin bana kendimi unutturan uykum sürüp gitmedi?"
"Böyle dümdüz bir beynim olacağına hiç olmamasını tercih ederdim. "
Kim bilir... Belki uzak bir günde, büsbütün başka insanlar
olarak, tekrar karşılaşır ve belki gülüşerek birbirimize
ellerimizi uzatırız...
...unuttum diyemem, fakat üzerimde bir tesiri kalmamış...
"Birbirimize söyleyecek hiçbir şeyimiz yok muydu?"
"Etrafımız o kadar çirkefle dolu ki, temiz kalmak için bir tek çare kendi dünyamıza çekilmek ve muhitle, hiç olmazsa manen, alakamızı kesmektir."
Acaba şuanda o ne düşünüyor? Herhalde beni değil... Niçin?.. Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?.. Her şeyi...