Bazı küçük sırları kendimize saklamak isteriz, kimsenin bilmemesini tercih ederiz. Bu çok mu yanlış? Sanırım bu insan doğasıyla alakalı. Kimse başkasının kalbindeki her şeyi görmemeli. Kimse her şeyin görülmesine izin vermemeli. Bunun insanı fazla savunmasız bırakacağını düşünüyorum.
Bakışları genç kadının üzerinde hayranlıkla gezindi. Sonunda mavi gözleri onunkilerle buluştuğunda, Fionna'nın kalbi hafifçe yerinden oynadı ve ardından kontrol edemediği bir coşkunlukla atmaya başladı. Ah, boş versene! Kimi kandırıyordu? Bunu neden gizlesindi ki? İçindeki her şey parıldıyordu. Kalbi neşeyle atıyor ve hiç umursamıyordu.
Genç adamın ince parmakları onunkileri yakaladı. Fionna'nın elini dudağına kaldırıp parmak uçlarını öptü ve gözlerini gözlerinden hiç ayırmadı. "Gerçekten enfessin," dedi sadece. "Aslında ben..." Fionna nefes nefeseydi.
Aidan kaşlarını kaldırdı. "Evet?"
"Oldukça serin geliyor," dedi bir kahkaha eşliğinde. Fionna boğazının hemen altına hafifçe dokundu.
Fionna bakışlarını sertçe kaldırdı. Karşı köşede bir adam
duruyordu. Kıyafeti pejmürdeydi. Ne mont giymiş ne de şapka takmıştı. "Lanetlendik! Hepimiz, lanetlendik!” diye bağırıyordu.