Bir kalp başka bir kalbi sever.
Günahkârlar için bir korku sebebi olan ölüm, doğru yolda yürüyen, hayattaki vazifelerini yerine getiren, sabah ve akşam ibadetlerini yapan, ayinlere sık sık katılıp iyi ameller işleyenler için mübarek bir andır. Dindar ve inançlı bir Katolik için, iyi insanlar için ölüm korkulacak bir şey değildir.
Bu düşünce her zaman aklımızın bir köşesinde olsun ki o zaman günah işlemeyelim.
İlk ebeveynlerimizin günahı sebebiyle dünyaya indirilen ölüm ve yargılanma, dünyevi varlığımıza kapanan kapılardır, bilinmeyene ve görülmeyene açılan kapılar, iyi amellerinden başka bir şeyden yardım görmeden arkadaşın, kardeşin, ana babanın, hocanın fayda etmeyeceği, her ruhun tek başına ve sarsılarak geçmesi gereken kapılar.
Ve o gün gelir, gelecektir, gelmesi elzemdir: ölüm günü ve hüküm günü. Ölmek ve öldükten sonra yargılamak insana yazılmıştır. Ölüm kaçınılmazdır. Zamanı ve nasıl olacağı belirsizdir, ister süründüren bir hastalıkla ister görünmez bir kazayla olsun: bu sebeple her an ölebileceğinizi düşünerek hazır olun. Hepimizin sonu ölümdür.
Ah o hâl, sefil günahkârlar için ne büyük bir ıstıraplı hâldir, arkadaşın arkadaştan, çocukların anne babadan, kocaların karılarından kaçtığı! Zavallı günahkâr bu dünya hayatında sevdiklerinden, belki de dindarlıklarıyla alay ettikleri kişilerden, ona öğüt veren ve onu doğru yola götürmeye çalışanlardan, iyi bir ağabeyden, candan bir kız kardeşten, onu çok seven ana babasından medet umar. Ama iş işten geçmiştir artık. İyiler, artık herkesin gözünde iğrenç ve kötü varlıklarıyla duran bu sefil, lanetli ruhlardan yüz çevirirler. Ev münafıklar, ey kabirlerinin dışı ak, içi kara olanlar, ey ruhu bataklığa batmışken dünyaya riyakârlıkla gülümseyenler, o korkunç günde hesabı nasıl vereceksiniz?
..pax super totum sanguinarium globum
(Kan içindeki yerkürenin tümüne barış )
Ruhunun kendisini prangasız bir özgürlükle dile getirebileceği hayat ya da sanat tarzını bulmak..
Sayfa 313Kitabı okudu
Ama sıkıntısı orada değildi. Eğer bir yerinden hastalandıysa bunun yüreğinden olabileceğini düşündü.
Sayfa 26 - Ketebe YayınlarıKitabı okuyor
Ey sevgilim, dinle
Aşığının masalını;
İnsan hüzünlenir
Dostu onu yüzüstü bırakınca.
Ancak o zaman anlar
Dostların sadakatsiz olduğunu;
Birkaç küle dönüşür
Söyledikleri her şey.
Sayfa 11 - Ketebe YayınlarıKitabı okuyor
Ey, benim gerçek aşkım
Öyle genç ve güzeldir ki.
Sayfa 10 - Ketebe YayınlarıKitabı okuyor
Neden orada akşam duasını eden bir çocuk gibi diz çökmüştü ki? Nefsiyle başbaşa kalmak, vicdanını sınamak, günahlaryla yüzleşmek, onları ne zaman, nasıl ve hangi durumda işlediğini hatırlamak ve ağlamak için. Ağlayamıyordu. Hatırlayamıyordu onları. Yalnızca ruhen ve bedenen azap içindeydi,
tüm varlığının, hafızasının, iradesinin, idrakinin, bedeninin uyuşuk ve yorgun olduğunu hissediyordu.
Kişi eğer ki ruhunu kaybetmişse bütün dünyayı kazansa neye yarardı ?