Beni kimse bana rağmen sevmedi. Git dediğimde gittiler hep, iyiyim dediğimde de inandılar. Oysa ki çocuk yanım biraz çabalasınlar ve şu engelleri aşabilsinler isterdim. Bana veda bile edilmiyor. En çok bu incitiyor sanırım. Bir varmış bir yokmuş gibi insanlar. Yanındayım diyenleri yaramda buluyorum.
Artık ağrıyan bir yanım dahi yok..
Tükenmişlik Sendromu
Yanımda 25 yaşında bir insan var. İçindeki heyecan bana kendi 25 yaşımı hatırlattı. Bende ne kadar heyecanlıydım o yaşlarımda. Şimdi ise içimde hiçbir şeye karşı bir heves heyecan kalmamış gibi. Oysa çok hayallerim vardı. Hayallerim var sanırım halen bazen düşünüyorum onları ama heyecanım yok. Tükenmişlik sendromu bu mu acaba?
- Soran Olursa, Geceye, Huzura, Şarkılara Karıştı Dersiniz -
Gecenin insana huzur vermesi güzeldir.
Saatleri saymaz insan, hemen sabah olsun istemez, keşmekeşlikten uzak olmak ister, gece insanı ayakta tutmaya tek başına yeter.
Lezzetli ve kaliteli geceyi yaşayan insan sayısı, yalnızca gündüzü yaşayan insan sayısına göre daha az olduğundan olsa gerek geceyi yaşayan insana kendini daha yalnız ve daha özel
Sanırım hayatım boyunca unutamayacağım en önemli anlarımdan biri, balkonda bi akşam, derin bi nefes alıp “artık hayatta hiçbir şeye hevesim yok” dedikten sonra kendimden beklemediğim bi refleksle ağlamaya başlamamdı…
Ve sanırım artık sanada hacet yok (>
Azra hacet yok , halim sana ayandir .
Dile gerek yok , sessizliğim sana beyandir .
Söze lüzum yok , susuşum sana kelamdir.
Kelama ihtiyaç yok ,aşk sana figandir ...