Saniye Solmaz
@saniye_solmaz
Akdeniz Üniversitesi
114 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Önemli olan tek bir zaman vardır, o da şu andır! En önemli zaman şu andır çünkü gücümüzün olduğu tek an şu andır. En gerekli kişi, yanında olduğunuz kişidir, çünkü kişi bir daha başkasıyla görüşüp görüşmeyeceğini asla bilemez. En önemli iş ise, iyilik yapmaktır, çünkü insanın bu hayata gönderiliş amacı sadece budur !
Sayfa 59Kitabı okudu
Onu nasıl sevdiğimi, ne kadar sevdiğimi anlatacak değilim… dünyada hiç kimsenin aynı şeyleri aynı kuvvette duyamayacağını zannediyorum.
Onda öyle bir takım haller gördüm ki, benim saatlerce birçok insanlarda arayıp bulamadım ve yok farz ettiğim şeylerdi. Onda bizim gibi olmayan, olduğu gibi görünen ve bir şeyler olan bir insan buldum. Derhal kendimi düzeltmek, ona layık bir hale gelmek icap etmez miydi?
Sayfa 330
İyilik demek kimseye kötülüğü dokunmamak değil, kötülük yapacak cevheri içinde taşımamak demektir.
Sayfa 329
Okur Takip Önerileri
Şurada gördüm genç kız, bana dünyaya gelmeden daha dünyanın, daha kainatın oluştuğu sıralardan tanıdığım birisi gibi geldi. Sana nasıl anlatabilirim.’ ilk görüşte deli gibi aşık oldum, yanıyorum, tutuyorum!’ gibi laflar mı söyleyeyim? Fakat işin tuhaf yanı bunlardan başkada söyleyecek sözüm yok. Hatta burada senle nasıl durup çene çaldım hayret ediyorum. Bundan sonra ömrümün 1 dakikasını bile ondan uzakta geçmesi benim için ölüm demektir.
Sayfa 14
Günün birinde ya çıldıracağız ya dünyaya hakim olacağız. Şimdilik bir rakı parası bulmaya çalışalım ve parlak geleceğimizin şerefine birkaç kadeh içelim.
Sayfa 12
En akıllımızın kafası bile bizden evvelkilerin depo ettiği bir sürü bilgi ve tecrübenin ambarı olmaktan ileri geçemez.
Ne yazılabilir ki aşktan öte. Sevgiye dair ne söylenebilir Konuşmak neresinde bu işin Aşkı yaşayanlar anladı. Anlayanlar anlatamadı.
Sayfa 47
Cesaret edilemeyen söz. Kelimelere sığmayan kişiler olacağız Sandıktan çıkan yıllar aynı yastiga konan başlar olacağız.
Sayfa 33
Rüyalarımı toplamak o kadar kanatıyor ki gözlerimi, sana gelmekten başka özlemimi bitirecek hiçbir liman bulamıyorum
Sayfa 24
Kirpiklerimizi ucuna konan kuşları görmüyor, Avuçlarımızdaki kelebekleri kaçırıyor, Tenimizi okşayan çiçekleri eziyoruz.
Sayfa 19
Kendimizden uzaklaşmanın vermiş olduğu yabancılık hissetme o kadar duyarsız kalıyoruz ki, “ bize sunulan hayatın, yaşanılması gereken hayat,” olduğunu zannediyoruz.
Sayfa 19
Sevgilim, Yağmurla gelen sonsuz çiçeğim!
Sayfa 15
Gökyüzüne yakınlığıyla bilinirim. Çünkü gökyüzüne yakınım. Gökyüzü sana yakın
Kendimize gelemeden, aynı yükü tekrar tekrar omuzlarımıza yüklemek. İşte hayat
Gönlümün kaybolan yerlerinde rehberim ol… gökyüzünün şakaklarında özlemim ol…. yorgun düşmüş sevmelerim…. Sonsuzluğunu yollarında “sen” sevgilim ol
