Huzurlu geceler.
Eski bir fotoğraf karesi gibi sararmış kırağı yemiş bahar dalı gibi donakalmış bir ruh halindeyiz..
"Tozlu raftan çekilen sayfaları sararmış o romanın içinde kendime yer buluyor, altı çizilen cümleleri tek tek okuyorum. Ne zamandan beri orada? Bu izler kimin eseri?
Öfke ne çabuk uyanmış, çizilen her satır sayfayı yırtacak güçte.
Sarı yapraklar, sarı odalar. İzler ve izleyenler.
Parmak uçlarıyla mı takip etti satırları, yoksa bir kurşun kalemle mi? Belki de iz bırakmak istemezdi. İstemese bırakmazdı.
Ardından bir fotoğraf buluyorum, çizilen satırın yanına bırakılmış. Yüzüme bakmıyor, nereye çevirsem yüzü ona dönük. Kimin yüzüne bakacağını ya da bakmayacağını iyi biliyor. Ondan sağa sola bakmayışı, sağ ya da sol olmaktan tam o an vazgeçiyorum.
Kıyamet, bakışında.
Bakmaması, denk gelmemek en iyisi."
-g.
Bir nezaketli ince söz duyar da belki
O sararmış resmin hayat bulur yeniden
Bu fotoğrafın sembolik değeri önemlidir Fotoğraf Alpaslan Özdoğan'ı arkadaşlarını sırtlarken göstermektedir Alpaslan devrimci mücadelenin ağır yükünü de hiç gocunmadan, aynı şen şakraklıkla sırtlayan bir yapıya sahipti ve bu fotoğraf onun bu özelliğini yıllar öncesinden belgeledi
ODTÜ
Bir Delinin Özeti
Soğuk bir rüzgar, sokakları dolaşırken, çırpınmaktan yaprakları sararmış olan ağacı sallayarak kendine gelmesi için çabalıyordu sanki. Dışarıda hakim olan gri ışık, camlardan süzülerek odanın içinde bir melankoli yaratıyordu. O, kırık dökük duvarların arasında, yaşamın anlamsızlığına dair bir iç çekişle, eski anılarına gömülmüş bir halde bulmuştu
Herkesin bir çocukluk, gençlik ve olgunluk evresi var ve bu evreler içerisinde iken olmak ya da yapmak istediği şeyler elbette çoktur. Yarım kalanlar, hiç olmayanlar vardır. Zaman, mekan, insan ve imkan faktörü elbette olması gereken ya da yapmak istenilen şeyler için en önemli faktörlerdir. Fotoğraf çekmek ve kitap yazmak üzerine olan merakımın olmadan ya da yapmadan nasıl yavaş yavaş rafa kalktığını kestiremedim bile hayat o denli o faktörlerin etkisi ile akıyor. Bizler bundan adam olmaz diyen insanların cümleleri ile büyüdük öyle bize söylenilen ya da yapılan şeylerin üzerimizdeki psikolojik ve sosyolojik etkisini tahlil eden bir süzgecin içinden geçerek büyümedik. Mesela halen faullerime dokunsam gözlerimden yaşlar gelinceye kadar çeken okul müdürü gelir aklıma, şiir okuma hevesimi içimde bırakan bir kitap dahi okumayan edebiyat öğretmenim, bıyıkları sigaradan sararmış din kültürü öğretmenim, kolay problemlere kaçan matematik öğretmenim, topu verip sandalyeyi altına çekip ders verdiğini sanan beden egitimi öğretmeni daha niceleri oldu hayatımız da velhasıl kelam çok cümle kurdum karıştı mı bilmem ama biz bazı şeyleri rafa boştan yere kaldırmadık. İçinde yatan ya da içimizde yatan şeylerin ağırlığı büyük neyse gece dolmadan içimize bir çay daha içelim en demlisinden
Gün batımında kaybolan bir umut,
Melankolinin gölgesinde beklerim.
Yavaşça düşer gece perdeleri,
İçimde çınlayan hüzün ezgileri.
Rüzgar, sessizce anlatır geçmişi,
Yapraklar düşer, öykülerini unutmuş.
Bir eski fotoğraf, sararmış köşeleri,
Melankoliyle bulur izini.
Gözlerim uzaklara dalarken,
Eski anılar gelir aklıma.
Kayıp zamanın ardından özlem,
Melankolinin derin sularında yankılanır.
Sessiz sokaklar, boş meydanlar,
Gönlümde çınlayan melankoli çanları.
Bir hüzün bulutu sarar her yanı,
Melankolinin dansında kaybolurum.
Gecenin karanlığında yürürüm,
Işıksız yolları izlerim.
Melankoli, gölgesinde bıraktığı anılarla,
Gönül bahçemde solgun çiçekler bırakır.
Nuri Bilge Ceylan - Kuru Otlar Üstüne
instagram.com/seherce.yolculu...
*
seherceyolculuk2filmler.blogspot.com/2023/10/nuri-bi...
*
- Burda yalnız iki mevsim yaşanır Hocam, demişlerdi yeni geldiğimde. Kış ve yaz. Gerçekten de öyle oldu yine. Baharı yaşamadan yaza geçtik. Aylar boyunca karlar altında kalan otlar, hayata küsmüş, sararmış gibiydi. Birkaç hafta önce neşeyle şakıyan kuşlar bile, yılgınlık içinde ötüyodu.
Metruk bi değirmen gibiydim. İşe yaramaz, gözden çıkarılmış, kuşların bile uğramaktan vazgeçtiği, yıkılmayı bekliyen bi değirmen. Yeryüzünün unutulmuş bu ücra köşesinde, başka bi çok şey gibi.. İyinin ve kötünün; acının ve mutluluğun arasındaki çizgi belirsizleşmiş, SANKİ HER ŞEY, YALNIZCA ZAMANI UNUTMAK İÇİN YAŞANIYO GİBİYDİ. Sanki bu, durmadan yağan kar, her şeyin üstünü örtüp, bu unutuşu mümkün kılmak için didiniyo gibiydi. Mevsimler geliyor geçiyor, umutlar başlayıp tükeniyor ama YİNE DE HAYAT NEDEN OLDUĞU BELLİ OLMAYAN SABIRLI BİR İNANÇLA İNADINA DEVAM EDİYORDU.
*
#NuriBilgeCeylan #KuruOtlarÜstüne #Film #Sinema #Cinema #Felsefe #Düşünce #Sorgulama #Değirmen #Art #Sanat #Edebiyat #Literature #Yazın #Fotoğraf #Foto #Resim #Müzik #Manzara
Eskimiş bir fotoğraf gibi sararmış anılar. Ne yırtıp atmaya yüreğim var ne de gönlüme basmaya. Neresinden baksan iki ucu keskin yalnızlık...
~Nur Didem Kaya~
Şimdi sen yoksun ya yeşil yapraklar sararmış solmuş,
Şimdi sen yoksun ya fotoğraf kareleri siyah beyaz,
Şimdi sen yoksan ya ünlem işaretlerinin bile ünleme ihtiyacı var,
Şimdi sen yoksun ya kuşlar sustu ötmüyor,
Şimdi sen yoksun ya yapraklar ağaçlar konuşmuyor,
Şimdi sen yoksun ya toprak bile tozumuyor,
Şimdi sen yoksan ya öyle sesiz bir türkü çalıyor içimde,
Şimdi sen yoksan ya kalacak tüm izlerin hayatımda...!!!
Hesiro