Şerefi ve sadakatini ispat edip canına kıyan şanlı Adberilgen’in yanına gelen Mete Han eğilip toprağa dökülen kanını avuçlayıp öptü, yüzüne gözlerine sürdü, asil kan gözyaşlarına karıştı, yumruğunu havaya kaldırdı ve dağları titreten, Azrail’in nefesi gür sesiyle haykırdı:
-Tanrı’nın erleri görklü bahadırlarım; dağları yıkarak yürüyün, ırmakların önünü kesin, bulutları ayaklarınızın altına alın, yeryüzünde fesat çıkaranları kıyamete kadar yok edin! Bu günden sonra kimse Kut’a ihanet etmesin! Kut, Türk’ü daha fazla özlemesin! Bahtsız babamı kara toprağa gömüp adımızı temizleyelim, emanetimizi teslim alalım!
Tengri Biz Menen!
Sayfa 24Kitabı okudu
