Bir akşamüstü telefon çaldı… Antalya'dan arıyorlar… "Biz Antalya'da oturuyoruz. Çocuğumuz çok hasta… Şaban gelirse yemek yerim, ilaç içerim diyor… Nasıl görüşebiliriz?…" Telefon numarasını aldım… Akşam O'na anlattım. Dizi çekimleri olduğu için gitmesi imkânsızdı… Çok üzülmüştü… Hemen telefon etti… Çocuk O'nun sesini tanıdı… Konuşurken yüzünde derin bir acı gördüm… Gözleri doldu, çocuğun annesine her akşam arayacağına söz verdi… Bir ay kadar her akşam aradı… "Aç ağzını." "Köfteni al" "Bir kaşık da yoğurt ye." "ilacını yuttun mu?" Annesinin söylediğine göre akşamı sabırsızlıkla bekliyor, yemeğini yiyor, ilacını alıyordu çocuk… Bu telefon konuşmaları için çalışma odasına giriyor, sanırım kapattıktan sonra bir müddet yalnız kalmak istiyordu… Odadan çıkınca yüzü kıpkırmızı, gözleri yaşlı oluyordu… Bir sabah çocuğun annesi aradı… "Gül Hanım, Kemal Bey'e söyleyin, artık aramasına gerek kalmadı." Nasıl bir duyguydu bu?… Bir anda ne söyleyeceğimi şaşırdım… Sanki bir şeyler yapmalıydım… Ama ne?… Akşam O geldi… Biraz gecikmişti… Çalışma odasına doğru giderken, "Arama" dedim. "Neden, geç mi oldu?" "Yok, artık arama." Gözleri doldu… Oturma odasına gitti, kanepeye uzandı… Belli ki canı konuşmak istemiyordu… Akşam yemeği yemeden uyudu… Bu konu bir daha hiç açılmadı… Eminim her köfte gördüğünde telefon arkadaşını hatırlıyordu… Hiç görmediği çocuğa bağlanmıştı… Unutmadı son günlerine kadar…
Sayfa 185 - Doğan KitapKitabı okudu
Ve bir gün her şey bitti...
O kadar basit, o kadar kati bir şekilde bitti ki, ilk anda işin azametini anlamak benim için mümkün olmadı...
Yalnız biraz şaşırdım, bir hayli üzüldüm.
Sayfa 139 - Raif EfendiKitabı okudu
Kurbağalara bakmaktan geliyorum,
Karıncalarla konuşmaya gidiyorum, dedi Yakup
Bunları kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar,
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
Ben, yani Yakup,
her türlü çağrılmanın olağan şekli
Daha hiç çağrılmadım
Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
Kitabın ilk 30 sayfası gerçekten yazarın saçmalamaları gibi geldi ama daha sonraki sayfalarda yazarın geleceğe dair yaptığı tahminler günümüzle o kadar uyuşuyor ki şaşırdım. Her ne kadar karamsar olsa da malesef gerçek böyle. Yazarın tahmin ettiğinden biraz daha yavaş olsa da aynı şeyleri yaşıyoruz 
Kaos'un Kutsal Kitabı
Ve bir gün her şey bitti. O kadar basit, o kadar kati bir şekilde bitti ki... İlk anda işin büyüklüğünü anlamak benim için mümkün olmadı yalnız biraz şaşırdım. Bir hayli üzüldüm, fakat bu hadisenin hayatının üzerinde bu kadar büyük bu kadar değişmez bir tesir olacağını asla düşünmedim.
"Nasıl hatırlıyorsun, çok şaşırdım. O kadar çok şey konuştuk ki bugün."
"Sana ilişkin her şeyi hatırlayacağım," dedi. "Özellikle de yüzünü, saçlarını rüzgar savurmuşken."
Sayfa 57Kitabı okudu
