Savaş yıllarında Aytmatov'un "zor görevi"
" En korkuncu bu kara kağıtları aile yakınlarına dağıtmaktı. Kara kâğıt, kara haber celbi, tarafımdan teslim edilmek zorundaydı...Sessizce okuduğum kelimeleri Kırgızca'ya çeviriyordum... Ben kağıdı verirdim, 'sakla' derdim ve sonra annelerin ezik bir ağlama sesi, derin bir çığlık olarak aniden çıkıverirdi. Çırpınan, hıçkıran ve sonra uzun, bitmez, sonu gelmez kederli bir ağlama ile patlardı. Dünyaya getirilip büyütülen ve sonra da o hayata veda eden bir oğula karşılık olarak verilen bu kağıt parçası mıydı?!"
Sayfa 65 - Bengü Yayınları, Ankara 2018.
