epitaph
@scrptres
Hiç.
41 okur puanı
Eylül 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Ben" deyince bir boşluk duygusuna kapılıyorum. Öyle unutulmuşum ki, kendimi iyice hissetmek elimden gelmiyor. Benden kalan bütün gerçeklik, var olduğunu hisseden varoluş sadece.
Sayfa 248Kitabı okudu
Bahçeler boyunca uzayan şu beyaz sokakta yalnızım. Yalnız ve özgür. Ama bu özgürlük ölüme benziyor biraz.
Sayfa 230Kitabı okudu
"Birisini sevmeye kalkışmak, önemli bir işe girişmek gibidir, bilirsin. Enerji, kendini veriş, körlük ister. Hatta başlangıçta bir uçurumun üzerinden sıçramanın gerektiği bir an vardır. Düşünmeye kalkarsa atlayamaz insan. Bundan böyle artık bu gerekli sıçrayışı yapamayacağımı biliyorum."
Sayfa 214Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Ölümümden sonra yaşıyorum."
Sayfa 213Kitabı okudu
Bir soru daha sorsa her şeyi anlatacağım. Ama sormuyor artık.
Sayfa 209Kitabı okudu
Anny, birden öyle sevgiyle gülümsüyor ki, ağlayacak gibi oluyorum.
Sayfa 205Kitabı okudu
Ama her an, bütün bunları bir yana atıp kendilerini ortadan kaldırmak ister gibi görünüyorlardı. Yorgun ve yaşlı, istemeye istemeye var olmaya devam ediyorlardı. Çünkü ölmek için yeterince güçlü değillerdi, çünkü ölüm onlara ancak dışarıdan gelebilirdi.
Sayfa 198Kitabı okudu
"Peki ama, birbirlerine bu kadar benzediklerine göre, niçin bu kadar var olan var?" diye düşünüyordum. Birbirinin eşi bunca ağaç neye yarar ki? Bunca boşa gitmiş ve inatla yeniden başlayarak yine boşa gitmiş bunca var olan niye? Sırtüstü düşmüş bir hayvanın güdük çabalarını andıran bu uğraşma niye (bu çabalardan biri de bendim)? Bu
Sayfa 198Kitabı okudu
Bütün bunların özü olumsallıktır. Yani, varoluş zorunluluk değildir demek istiyorum. Var olmak, burada olmaktır sadece, var olanlar ortaya çıkarlar, onlara rastlanabilir, ama hiçbir zaman çıkarsayamayız onları.
Sayfa 195Kitabı okudu
İnsanların küçücük renkli dünyasında bir olay, ancak bir başka gerçeğe göre saçmadır; yani kendisine eşlik eden durum ve koşullara göre saçmadır. Örneğin, bir delinin konuşması deliliğine göre değil, içinde bulunduğu durum bakımından saçmadır.
Sayfa 192Kitabı okudu
Şu gereksiz varoluşlardan hiç olmazsa birini ortadan kaldırmak için, canıma kıymayı düşünür gibi oluyordum. Ama ölümüm bile fazlalık olacaktı. Cesedim de; şu güleç bahçenin dibinde, çınar ağaçlarının arasında, şu çakıl taşlarının üzerinde, kanım da fazlalık olacak; en sonunda, temizlenmiş, kabuğu çıkarılmış, dişler gibi temiz ve ak pak kemiklerim de fazlalık olarak kalacaktı. Her zaman için fazlalıktım ben.
Sayfa 191Kitabı okudu
Kendimi bırakmak, unutmak, uyumak istiyorum.
Sayfa 188Kitabı okudu
Salona şöyle bir göz atıyorum ve içimi korkunç bir tiksinti kaplıyor. Ne işim var burada? Ne diye kalkıp hümanizm üzerinde konuştum? Bu insanlar niçin burada? Neden yemek yiyorlar? Onların, var olduklarını bilmedikleri besbelli. Çıkmak, herhangi bir yere gitmek istiyorum. Gerçekten kendi yerimi bulacağım, içine yerleşeceğim bir yere... Ama benim yerim diye bir şey yok; ben fazlalığım.
Sayfa 182Kitabı okudu
"İnsanın, başkalarından, onları sevdiğinden daha çok nefret edemeyeceğini sanırım,"
Sayfa 177Kitabı okudu
insan, insan için yaşar
"Issız bir adada olsanız yazar mıydınız? Başkaları tarafından okunmak için yazmaz mı insan?"
(...)
"Birisi, belli bir toplumsal çevre, bir arkadaş topluluğu için yazıyorum derse, ona sözüm yok. İyi bir iş yapıyor demektir. Siz de belki, gelecek kuşaklar için yazıyorsunuz... Kendinize rağmen, bir başkası için yazdığınızdan eminim."
Sayfa 176Kitabı okudu