"Acımasız bir tanrıyla karanlık
bir yazgının kısa ömürlü dölü,
neden zorluyorsun beni söylemeye
bilmemen daha iyi olacak şeyleri."
Sayfa 91
"Taşıyoruz omuzlarımızda ağırlıklarını
Nasıl öleceklerini artık bilmeyen dostlarımızın."
Sayfa 41
Gözlerin güzelleşirdi bakıyorlarsa,
Geriyorsan, kolların görkemlenirdi,
Dudakların dirilirdi böyle bir tansıkta,
Eski günlerde olduğu gibi;
Arıyordun onu, neyi arıyordun küllerin önünde
Ya da yağmurda, siste, rüzgarda,
Işıkların azaldığı saatlerde bile,
Kent gömülürken ve kaldırımlardan
Yüreğini gösterirken ilk Hristiyan,
Neyi arıyordun? Neden gelmiyorsun? Neyi arıyordun?
Sayfa 32 - Yön yayınlarıKitabı okudu
"O yaz,
Koparıp gölgelerini servilerin
Uzaklara gittin."
Sayfa 79
"Anlamadığım bir büyücülük törenine katılmış gibiyim. Bunun bende ruhsal bir bunalım yaratacağını biliyorum, ama sonuçlarının ne olacağını kestiremiyorum; sanki hiç düşünmeden atmışım kendimi bu yaşantıya; sanki ölülere meydan okumak için yapmışım bunu... Ama dönmek için çok geç artık. Çark dönmeye başlamış bir kere. Körfezin öbür yakasından birinin durmadan ve amansızca sardığı bir iplikle bağlıyım bu kıyıya."
Sayfa 5 - Yön YayıncılıkKitabı okudu
"Sana olanca aydınlığım ve karanlığımla baktım."
Sayfa 137
"Yeniden açıldık denizlere kırık küreklerimizle."
Sayfa 30
"Gün oldu, mutsuz kadınlar yas içinde
Dönmeyen çocuklarına ağladılar"
Sayfa 19
Ölü dostlarımızın
sesi mi bu
yoksa gramafon mu?
Ne idiyse onu yansıtan
amansız bir ayna şu beyaz kağıt
Senin sesinle konuşur beyaz kağıt
Senin gerçek sesinle...Beğendiğinle değil;
Senin eserindir, boşuna harcadığın
Bu hayat.
Yeniden ele geçirebilirsin belki
Seni başladığın yere
Fırlatan bu kaygısız nesneye
Tutunabilirsen eğer.
Hayatın, sen ne verdiysen odur
Bu boşluk, sen ne verdiysen odur
Bu beyaz kağıt.
"Bizim ki bir şeyimiz yoktu, barışı öğreteceğiz onlara."
Sayfa 46
Artık sessizlik bile senin degil
Değirmen taşlarının dönmez olduğu bu yerde
Sayfa 53Kitabı okudu
Üzgünüm bir yudum bile içmeden
Bıraktığım için koca bir ırmağın akıp gitmesini
Sayfa 40Kitabı okudu