120 syf.
5/10 puan verdi
İnsan hiçbir umut beslemediği zaman durumu kabullenebiliyor ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kendini gösteren bir güneş ışını belirince bütün dünyası o ışığa bağlı oluyor.
Sayfa 262Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Fazla bilmek mutsuzluk getiriyor. "Ne mutlu cehaletin koruyucu rahmi içinde bir cenin gibi büzülüp yatanlara" diyorum.
Sayfa 250Kitabı okudu
Anladım ki, söylenmesi gerekeni hep o söyledi. Ben sadece düşündüm. Zihnimde tartıştım insanlarla. Ne yaşadıysam kabuğumun altında yaşadım. Uykusuz gecelerde kavga provaları yaptım; işten çıkaran patronla, yağmurlu havada ıslatıp geçen taksiciyle, tiyatroda gelip yerime oturan çiğ suratlı kadınla, posta kutumu karıştıran apartman yöneticisiyle zihnimde savaştım. Karşılarına dikilip edeceğim lafları düşündüm. "O bunu derse böyle derim, şunu derse şöyle yapıştırırım cevabı," diye hesap yaptım. Şehrin kokuşmuşluğuyla, insanların kabalığıyla, yolların pisliğiyle, binaların bakımsızlığıyla, köpeklerin havlamasıyla, kedilerin çöp karıştırmasıyla, kadınların sinsiliğiyle, erkeklerin salyalı yalanlarıyla didiştim durdum aklımın karanlık koridorlarında. Sonra sustum. Ses olmadı düşündüklerim. Nefretimi kusamadım dünyaya. O güvenlikli kabuğumun altından çıkaramadım başımı.
Sayfa 97Kitabı okudu
Bilmiyorum. Nasıl yaşamam gerektiğini bilmiyorum. Doğru yaşamak diye bir şey var mı, onu da bilmiyorum.
Sayfa 116Kitabı okudu
Sen de yüzleş artık kendinle. Kötü olmak, iyiymiş gibi davranan bir sahtekar olmaktan daha kötü değil.
Sayfa 76Kitabı okudu
Bana bir önyargı verin, dünyayı yerinden oynatayım.
Sayfa 90Kitabı okudu
Her zaman ölüden yana olmak gerek.
Sayfa 27Kitabı okudu