Kimi insanların ölmesi ne kolaydı. Lanet bir trenin gelmesi yetiyordu. Benimse gökyüzüne gitmem ne kadar zordu. Gitmeyeyim diye herkes bacaklarıma yapışmıştı
Sayfa 171 - ZezeKitabı okudu
Ev giderek daha fazla sessizliğe gömüldü, herkes ölümün çıt çıkarmadan gelecek adımlarını bekliyordu sanki. Kimse gürültü yapmıyordu. Herkes alçak sesle konuşuyordu. Annem neredeyse bütün gece yanı başımdan ayrılmıyordu. Bense Portuga'yı unutamıyordum. Kahkahalarını. Farklı telaffuzunu. Dışarıdaki cırcırböcekleri bile sakalının hırş, hırş, hırş sesini taklit ediyorlardı. Onu aklımdan çıkaramıyordum. Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey.
Sayfa 169 - ZezeKitabı okudu
Şefkatle Minguinho'ya baktım. Şefkatin ne olduğunu keşfettiğimden beri sevdiğim her şeyi şefkate boğuyordum.
Sayfa 159 - ZezeKitabı okudu
Uzun uzun burnumu çektim. "Olsun, onu öldüreceğim."
"Ne diyorsun evladım sen, babanı mı öldüreceksin?"
"Evet, öldüreceğim. Çoktan başladım bile. Öldürmek derken öyle Buck Jones'un tabancasını alıp dan diye öldürmeyi kastetmiyorum. Öyle değil. Kastettiğim onu kalbimde öldürmek. İyiliğini istemekten vazgeçmek Derken bir gün ölüp gidecek."
Sayfa 146 - ZezeKitabı okudu
"Sen de çok şekersin. Ah! Zeze!.. "
Diz çöktü ve başımı göğsünde sıktı.
"Tanrım! Neden hayat bazıları için bu kadar zor?.. "
Sesimi iyice alçaltarak belki de hayata yönelik en büyük suçlamamı dile getirdim.
"Anneciğim, keşke hiç doğmasaymışım. Balonum gibi olsaymışım..."
Sayfa 139 - ZezeKitabı okudu
"Portuga!
"Hı..."
"Ben senin yanından bir daha hiç ayrılmak istemiyorum, biliyor musun?"
"Niye?"
"Çünkü dünyanın en iyi insanı sensin. Senin yanındayken kimse bana zarar vermiyor ve kalbimde mutluluk güneş gibi parlıyor."
Sayfa 127 - Zeze - PortugaKitabı okudu
"Bak Minguinho, böyle yapmana gerek yok. O benim en iyi arkadaşım. Ama sen ağaçların mutlak kralısın, tıpkı Luís'in kardeşlerimin mutlak kralı olduğu gibi. Bilesin ki kalbimiz kocaman olduğu sürece sevdiğimiz her şey içine sığar."
Sayfa 120 - ZezeKitabı okudu
"Ya ölürsem?... Bu yıl Noel armağanı almadan ölmüş olurum. "
"Bana bir söz vereceksin, çünkü yumuşacık bir yüreğin var, Zezé."
"Söz veririm ama sizi kandırmayı istemem. Benim yüreğim yumuşacık değil. Evde yaptıklarımı bilmediğiniz için böyle diyorsunuz."
"Önemi yok. Benim gözümde öylesin. Artık bana çiçek getirmeni istemiyorum. Ancak başka biri sana verdiyse olabilir. Söz veriyor musun?"
"Evet, efendim, söz. Peki ya bardak? Hep boş mu kalacak?"
"Bu bardak asla boş kalmayacak. Ona her baktığımda dünyanın en güzel çiçeğini göreceğim. Bana bu çiçeği en iyi öğrencimin verdiğini düşüneceğim. Tamam mı?"
Sayfa 77 - Zeze - Dona CeciliaKitabı okudu