Selçuk Ceyhan
@selcukceyhan
İnsta: @sairselcukceyhan 20 Kasım’da Çorum’da doğdum. İlk, orta ve liseye Çorum da devam ettim. Hitit Üniversitesi iktisat mezunuyum. Halen Gazi Üniversitesi mimarlık bölümünde okuyorum. Mumdan Kale şairiyim.
Şair
Hitit Üniversitesi İktisat, Gazi Üniversitesi Mimarlık
Çorum, 20 Kasım
24 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Irak
Yalnızlığı lime lime olarak öğrenmiş bir ruha
Bir ve bütün olmanın gereksizliğini anlatamazsın
Çünkü o en çok kendinden ıraktır
Ve kendini özler.
Selçuk Ceyhan tekrar paylaştı.
Bunca yıl yaşadığım sanrılar
Sarhoşluk mu
Aşk mı
Bilmem
Çok da mühim değil
Bir çare
Belki bir kaçış bunlar
Selçuk Ceyhan tekrar paylaştı.
Geçtiğin yollardan geçiyorum
Etraf gül yeşil
Güneş parıldıyor tenimde
Geçtiğim yollardan geçiyorsun
Bir yanında karaçalı
Ayağında diken hissediyorsun
Aman dediğimiz zamanlardayız
Sen de ben de
Biz ne yaparsak yapalım
Ne yaşarsak yaşayalım
Hayat kendi planını yapıyor
Orda naif bir rüzgar esiyor
Burda bir yangın çığlığı
Senin gecelerin yağmur dolu
Benim sabahlarım toprak kokuyor
Sonra bütün dillerde susuyor şairler
Gerçeği yalnızca aşk biliyor
Okur Takip Önerileri
Ayaydın
Kendime telkinlerde bulunuyorum
Sen yalnız değilsin
Hiç yalnız değilsin diye
Bir yıldızlı gecede kaybediyorum gözlerimi
Göğümün yüzü karanlık
Alnı ay
Kulağımda yaprak hışırtısı
Ayağımın altında kaya cehennemi
Bilmezsin Sen
Sen göz yaşını çorak toprağa akıtırsın
Halimi eskimiş masalara sor
Nasırlı dirseklerime, yorgun gözlerime
Tut ki omuzumda cennet bahçesi var
Gönlümde ki cehennem ateşini sor
Biz iki kişi değiliz yar
Al sustuklarımı kalabalığıma sor
Göz yaşın gül için olsun yanağında
Eskittiğim masalar turap olsun vuslatına
Beni saçlarının rüzgarında bırak
Ben ki kendimden ırak
Yemekten anlamam
Ama yumurtanın elli çeşidini bilirim
Hepsi hepsi yalnızlıktan
Kırıntı
Acılardan geliyorum
Acılara gidiyorum dedin
Bir soluk uğradın
Dilinde sarhoşluk
Aklında olanca karmaşa
Kalbin parça parça
Özenle dilimlemiştin
Biraz yetimlere
Biraz yalnıza
Biraz vefasıza
Bir soluk gülümsedin
Sonra senindi yol
Olanca gülü olanca dikeniyle
Yatağımda kırıntıların kaldı
Usumda sanrıların
Hep o ışıklara özenirdin
O ışığa gittin
Usumda sanrıların
Ben yalnız ve karanlık
Öyle kalakaldım
Hayat
Çoktan duvara yerleştirmiş kendini
Kader dediğimiz çerçeve
Bin zigzag halinde gözlerimiz
Bir umut içre
Yaşıyoruz işte
Biraz al biraz yeşil
Şenleniyor çerçevede
2023
Zamanın manasızlığını perçinledim gözlerime
Öyle aylak bakıyorum
Bir elim cebimde
Diğeri kendi rüzgarında sarhoş
Geçen yıllar hep bir şeyler getirdi
Bir o kadar götürdü
Biliyorum
Bir türlü anlaşamadım
Gün ve Gece
Çalışmaktan başka bir şey bilmezsin sanırdım
Oysa sevmek senin için en uzun kelimeymiş babam
Yıllarca sabah erken kalkıp kaçmışsın
Kaçmışsın alınterinde binlerce insan
İnsanlar gönlünde eksilmesin diye
Ellerinden değil emeğinden tutmuşsun
Ne vakit gözlerin ağlamaklı olsa
Kaçıp bir çiviyle mıhlamışsın acını
Yahut güldürsen bir garibi
Saklamışsın
İlktir bu
Ellerimin harflere dolanışı
Bir zulümlü gece
Almış beni koynuna
Karanlığın cenderesinde gözüm
Ne ağlaması var ne gülmesi
Bunca halinde dünyanın
Yazsam elden ne gelir?
Silsem çaresi yok
Geçip gidiyoruz işte
Dünyanın gerçeğinden
Bir yalana doğru...
Gamzemin kenarından bir damla süzülüyorsa
Sanadır
Başka ne ağlatabilir beni
Mutluluktan