“İnsanoğlu kaybetmek için yaratılmamıştır ama...” dedi, “Yok edilebilir! Fakat yenik düşürülemez!"
“Ama şansım yaver gitmiyor! Kim bilir?.. Belki bugün... Her gün yeni bir başlangıçtır. Elbette insanın şansa da ihtiyacı var. Ama önce gerekeni yapmalı ki, şans kapıyı çaldığında insan hazır bulunsun!”
"İhtiyar balıkçı “la mar” derdi denize, denizi sevdikleri zaman İspanyolların dediği gibi. Kimi zaman da küfürler ederlerdi sevmelerine karşın... Ama hep bir kadından söz edercesine anarlardı denizi. Köpekbalığı ciğerinin rağbet gördüğü dönemde ağları için mantar yerine şamandıra kullanan bazı genç balıkçılar -erkeklik belirtisi olarak-“el” derlerdi, “el mar!” Kendileriyle yarışan biri, bir yer, bir düşmanmış gibi. Ama ihtiyar balıkçı için her zaman “la mar”dı deniz, bir dişiydi büyük iyilikleri dokunan, büyük iyilikler saklayan. Kimi zaman bir kadın gibi deliriyor, kötü şeyler yapıyorsa, bu, başka türlü olamadığı içindi. “Bir kadın nasıl etkileniyorsa aydan, deniz de öyle etkileniyor!” diye düşündü."
Okur Takip Önerileri
"İyilikle karşılaştığında şaşırmayacak kadar saftı.Alçakgönüllü olmanın utanılası bir şey olmadığını, insanı küçültmediğini biliyordu."
"Güneş batıyor. Turuncuya dönen çatıların ardından masmavi boğaz görünüyor. Sokaklarında bu kadar acı yokmuş gibi gülümseyerek poz veriyor yine İstanbul."
" Her yerde yaşar insan. Hiç olmazsa beni denize çıkaracak bir yol arıyorum, bir yol buluyorum. Bulduğumu sanıyorum en azından. Hayatım hep bir yol aramakla, sonra bir yol bulduğumu sanmakla geçiyor. Yolların bir kurtuluşa çıkmadığını uzun zamandır biliyorum. Bu yüzden işte, hiç olmazsa denize çıksın."
"Başım biraz ağrıyordu evet çünkü bir şeyler söylemek isteyip de söyleyememek genelde böyle bir etki yapıyor. Sözler insanın boğazında kalınca..."
"Artık hiçbir şeyle kavga etmek gelmiyor içimden. Ellerimi kaldırdım, teslim oluyorum. Savaşmayı bırakan insana kim ne yapabilir ki? Yenilmek kadar büyük özgürlük yok, şimdi kazananlar düşünsün."
"Gerçekler çoğunlukla acı, her zaman özgürleştiricidir. Bak, sana felsefenin temel ilkeleriyle konuşuyorum. Ben o kayayı sırtımda taşımak yerine, önüme koydum heykel gibi yontuyorum. Bir şeye benziyor mu bilmiyorum ama eserimle gurur duyuyorum Osman."
"Yok ama, ders mers yok, hayat böyle bir yer değil. İnsan istiyor ki, her şey birbiriyle bağlantılı olsun, işaretleri takip ederek bir sonuca ulaşılsın ve o anda bir aydınlanma yaşansın. Ama olmuyor. Babalar ölüyor, ceplerinden yanan taşların fotoğrafı çıkıyor, sen o taşların yanlarına gidip oturuyorsun, saatlerce bakıyorsun, bakıyorsun ve evet sürpriz: Bir bok anlamıyorsun. Kucağımda anlamadığım milyonlarca şeyle beraber oturuyorum, hiç bilmiyorum Osman."
"Ama iki kişi üzülmek, tek başına üzülmekten iyidir diye düşünüyorum."
Oysa bence öğleden sonra üç her şey için mükemmel zaman, ben hep bu zamanda kalmak istiyorum. Zaman denilen şeyle ne kadar büyük bir husumetim olduğunu bir türlü anlamayıp beni kendi zamanına ayarlamaya çalıştığın için de senden ayrılmak istiyorum Osman, olmuyor, ben çok yıprandım.